Moje ulubione: 

„Ten kto nie przywyknie do przezwyciężania małych przeszkód, nie pokona i większej" - Nikołaj Gogol

„Czy nie starczy, że ogród jest piękny? Czy muszą w nim jeszcze mieszkać wróżki?” - Douglas Adams

„O dobrym powiadają, że naiwny,
o łagodnym, że głupi,
o doświadczonym, że złośliwy,
o uczonym, że bajdurzy"
(przysłowie khmerskie)

„Jeśli łódź przepłynie, rzeka pozostanie"
(przysłowie khmerskie)

"Szkoła przygotowuje dzieci do życia w świecie, który nie istnieje" - Albert Camus

Jeżeli mam wybrać tylko jeden w konkursie to wybieram 3 od góry

@staszekr  Rzeczywiście, książki dla dzieci pełne są przepięknych, bardzo często smutnych i przejmujących, sentencji, które rozumiemy do końca dopiero, gdy czytamy je własnym dzieciom ;)

"Cierpienia nie da się opowiedzieć - nie ma ani smaku, barwy ani kształtu. Jest tylko ciężarem, który nosi się w każdej komórce ciała."

Hanna Kowalewska, Kapelusz z zielonymi jaszczurkami

Cierpienie jest przyczyną smutku, żalu i poczucia nieszczęścia. Choroba duszy, która negatywnie wpływa na ciało. Smutek jak nowotwór infekuje po kawałku cały organizm.

Nie pozwalajmy mu na to! Z tego powodu tak ważne jest poszukiwanie nawet chwilowych radości w drobnych miłych gestach, w uśmiechu, w przytulenia przez przyjaźnie nastawioną osobę.

Cieszmy się każdą chwilą, która choć w znikomy sposób na to zasługuje! Nie dajmy się omotać zniechęceniu.

"Nie widziałam cię już od miesiąca
I nic. Jestem może bledsza,
Trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,
Lecz widać można żyć bez powietrza." ~ Maria Jasnorzewska-Pawlikowska

Może warto wspomnieć o poezji, tak często przecież smutnej i nostalgicznej.
Przypomina mi się wiersz Anny Achmatowej "Samotność":

Tylekroć we mnie rzucano kamieniem,
Że teraz ciosu czekam już bez trwogi.
I nawet potrzask ma smukłe zwieńczenie,
Jest niby wieża pośród wież wysokich.

Wdzięczność mam dla tych, co go zbudowali.
Niech ich ominie smutek i cierpienie.
Stąd wcześniej widzę, gdy się świt zapali,
Tu świecą słońca ostatnie promienie.

Często do mego pokoju, łopocąc,
Wlatują wichry przybyłe z północy
I gołąb z ręki dziobie mi pszenicę.
A nie skończoną przeze mnie stronicę,
Pełna spokoju nieziemskiego, lekko
Muza dopisze swoją smagłą ręką.

Tłum. Eugenia Siemaszkiewicz

Oj, otworzyliście prawdziwą puszkę Pandory :D

1. Czasem przestaję wierzyć w błękit, zdaje mi się, że to przestrzeń idealnie pokryta sińcami. Stanisław Jerzy Lec, Myśli nieuczesane.

2. W gruncie rzeczy nic nie przeżyła, ale przemarzyła... Eric-Emmanuel Schmitt, Historie miłosne.

3. Ale to, co rozbite, już się nie złoży,
rysa bólu – kamienny ślad
trwa wiecznie.
Lęki zrobiły sobie ciemne szałasy
w moim umyśle
i wyją.

Stanisław Srokowski - Milczenie

4. - Wiem, że będzie ci ciężko. Ale ty potrafisz przecież dużo wytrzymać.
   - Siebie nie potrafię wytrzymać.

— Marek Hłasko, "Wszyscy byli odwróceni"

5.Nie mów, że mam przed sobą całe życie i wszystko jeszcze przyjdzie i tak dalej. Nie ma ani jednego człowieka na świecie, który by w to naprawdę wierzył. Marek Hłasko, Ósmy dzień tygodnia

6. Wciąż traciłem jakieś rzeczy, ludzi i uczucia. W moim życiu, jak w kieszeni płaszcza, była jakaś wielka dziura, której w żaden sposób nie można było zaszyć. H. Murakami, Koniec świata i hard-boiled wonderland

7. Czyżby nie przewidywała, że istnieje takie zabrnięcie w samotność, że powrót jest już niemożliwy? Stanisław Stanuch "Portret z pamięci"

8. Zapaliłem papierosa, choć wcale nie chciało mi się palić. Ale musiałem coś robić. Nieustannie. Żeby nie myśleć. Żeby ani przez chwilę nie spojrzeć prawdzie w twarz. A raczej w twarze, bo prawda, którą chciałem poznać, miała ogrom twarzy. Dziesiątki, setki twarzy. Miała też jedną i przeogromną twarz; była nią bezsilność. Porażająca. Wiedziałam, czułem, że źle się dzieje, i nie potrafiłem niczego zrobić. Nie miałem wyjścia. Ot, po prostu nie miałem wyjścia. Być może wszystko to było złudzeniem, być może istniało jakieś rozwiązanie, ale nie potrafiłem go znaleźć. — Jarosław Borszewicz "Mroki"

9. Cóż, nie byłem kimś takim, kto wart byłby pamiętania. Wiesław Myśliwski, „Traktat o łuskaniu fasoli”

10.

Jest ze mną
zawsze
To on każe mi odchodzić
od kolorowych i tańczących
i chować się w łódce
na brzegu rzeki

Przez niego
uderzam bezsilnie głową
o szare ściany
i zielony piec

(...)

Małgorzata Hillar, NIEPOKÓJ

11. Byłam pewna, że znajdę wówczas odpowiednie słowa, żeby wyrazić to, co mnie dręczy, wytłumaczyć mu, dlaczego jestem tak okropnie przerażona, dlaczego mam uczucie, jak gdyby mnie siłą wpychano coraz głębiej i głębiej do czarnego dusznego worka, z którego się już nigdy nie wydostanę. — Sylvia Plath "Szkalny klosz"

12. Kto powiedział, że noc jest od spania? Nie, nie, proszę państwa, noc jest właśnie od niszczenia sobie życia. Od analiz tego, co było już i tak zanalizowane milion razy. Od wymyślania dialogów, na które i tak nigdy się nie odważymy. Noc jest od tworzenia wielkich planów, których i tak nie będziemy pamiętać rano. — Eric Emmanuel Schmit, Oskar i pani Róża

13.Układał sobie listę rzeczy do załatwienia, i to pilnie, w nadchodzącym roku: praca (w zastoju), życie uczuciowe (brak), seksualność (nierozwiązana), przyszłość (niepewna). Te cztery punkty były zawsze takie same, choć nieraz zmieniała się kolejność. Stała była też zdolność Malcolma do precyzyjnego opisywania bieżącej sytuacji, połączona z kompletną niezdolnością do znajdowania rozwiązań. Hanya Yanagihara, Małe życie

Gdybym miała kogoś zachęcić jakimś cytatem do przeczytania tej książki, to właśnie tym.

14.Jakże mam nie być wilkiem stepowym i obdartym pustelnikiem, skoro żyję w świecie, którego celów nie podzielam, którego radości są mi wszystkie – obce. — Hermann Hesse, Wilk Stepowy

15. Świat dzieli się na dwie połowy, z tym jednak, że w jednej z nich jest nie do życia, w drugiej nie do wytrzymania. Hłasko, Ósmy dzień tygodnia

,,Homo homini lupu"-Człowiek człowiekowi wilkiem. Smutne ,ale prawdziwe.-Titus Maccius Plautus;

,,U mnie raczej

W porządku.

Tylko czasami,

Tak znienacka

Poleci kilka łez

Po policzku.

Tłumaczę sobie,

Że to przez wiatr.

Ale nie mogę

Dopuścić do siebie

Myśli,

Że ten wiatr

Nazywa się

Rozczarowanie."

Rafał Brzozowski ,,Zaczekaj"

„Z rzeczy świata tego zostaną tylko dwie, 
Dwie tylko: poezja i dobroć... i więcej nic...” 
Cyprian K. Norwid

fragment z listu do Bronisława Zaleskiego

Cytat, który przekazuje moim zdaniem moc tego, co pozostanie po nas gdy odejdziemy na wieczność. 

"Kiedy serce jest przepełnione, oczy zachodzą łzami"

Szolem Alejchem

Cytat, który idzie ze mną przez życie. Smutny, ale dający nadzieję.

Był myślą przewodnią mojego największego przyjaciela, która niestety nie potrafiła mu pomóc i 19-cie lat temu popełnił samobójstwo. 

Zawsze pocieszając mnie mówił, że będzie lepiej, że zła godzina minie...

Jego nie minęła...

Wisława Szymborska "Nic dwa razy"

" (...)Czemu ty się, zła godzino, 

z niepotrzebnym mieszasz lękiem?

Jesteś - a więc musisz minąć.

Miniesz -  a więc to jest piękne (...)"

Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku, którego nie można wyrazić łzami. Nie można go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać żadnego kształtu, osiada cicho na dnie serca jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.

 Haruki Murakami–Koniec świata i hard-boiled wonderland

***

Smutek to najdziwniejsze z uczuć: czyni nas bezradnymi. Jest jak okno otwarte wbrew naszej woli - przy nim można tylko dygotać z zimna. Z czasem jednak otwiera się rzadziej i rzadziej, aż wreszcie całkowicie stapia się z murem.

 Arthur Golden z książki - Wyznania gejszy

***

Wszyscy mamy swoje smutki i chociaż ich dokładne zarysy, ciężar i głębia są dla każdego inne, barwa żalu jest wspólna dla wszystkich.

Diane Setterfield–Trzynasta opowieść

***

Smutek jest jak brzydka wersalka. Trwa. Możesz go upiększać, przykryć narzutą, wepchnąć w kąt, ale koniec końców uczysz się z nim żyć.Jodi Picoult–Już czas

***

Miałem taki okres w życiu, kiedy często bywałem smutny, tak smutny, że wieczorami, gdy robiło się ciemno, wędrowałem samotnie przez miasto, radując się, gdy padał deszcz. Wszystko na ulicach było ponure i mokre, a mój smutek odzwierciedlał się w kałużach, i ów odbity w nich obraz dawał mi pocieszenie. Nie czułem się wówczas taki samotny.

Axel Hacke–Maleńki Król Grudzień

*** cytaty z ,,Małego Księcia":

Dorośli są zakochani w cyfrach. Jeżeli opowiadacie im o nowym przyjacielu, nigdy nie spytają o rzeczy najważniejsze. Nigdy nie usłyszycie:, „Jaki jest dźwięk jego głosu? W co lubi się bawić? Czy zbiera motyle?” Oni spytają was: „Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec?” Wówczas dopiero sądzą, że coś wiedzą o waszym przyjacielu. Jeżeli mówicie dorosłym: „Widziałem piękny dom z czerwonej cegły, z pelargoniami w oknach i gołębiami na dachu” – nie potrafią sobie wyobrazić tego domu. Trzeba im powiedzieć: „Widziałem dom za sto tysięcy franków”. Wtedy krzykną: „Jaki to piękny dom!”

***

 – Co ty tu robisz? – spytał Pijaka, którego zastał siedzącego w milczeniu przed baterią butelek pełnych i bateria butelek pustych.
– Piję – odpowiedział ponuro Pijak.
– Dlaczego pijesz? – spytał Mały Książę.
– Aby zapomnieć – odpowiedział Pijak.
– O czym zapomnieć? – zaniepokoił się Mały Książę, który już zaczął mu współczuć.
– Aby zapomnieć, że się wstydzę – stwierdził Pijak, schylając głowę.
– Czego się wstydzisz? – dopytywał się Mały Książę, chcąc mu pomóc.
– Wstydzę się, że piję – zakończył Pijak rozmowę i pogrążył się w milczeniu.

 ***

Człowiek naraża się na łzy, gdy raz pozwoli się oswoić

"Czuł w piersi ból, jakby ktoś wyrwał mu serce. A potem doznał wrażenia okropnej pustki, którą mogłoby zapełnić jedynie czyjeś serce. Fenomen ten zwie się bardzo prosto: miłość od pierwszego wrażenia. "

oraz "Płaczesz! Boisz się mnie! A przecież w gruncie rzeczy nie jestem taki zły! Pokochaj mnie i się przekonasz! Gdybym był kochany takim, jakim jestem, byłbym bardzo dobrym człowiekiem!
Gdybyś zechciała mnie pokochać, byłbym łagodny jak baranek. Mogłabyś robić wszystko ze mną"

Obaa z książki "Upiór w operze" G. Leroux'a

"Jestem śmiesznym człowiekiem. Oni mnie teraz nazywają wariatem. Byłby to może awans, gdybym nie pozostał dla nich tak samo śmieszny jak przedtem."
"Sen śmiesznego człowieka" Fiodor Dostojewski

„jednemu kij się świeci
drugiemu zapałka się nie
zapali” 
"Wywiad mgielno-magielny z prababką Nastką" (fragm.) Józef Baran

"ludzie nie są dobrzy wzajem dla siebie.
 może gdyby byli
 nasza śmierć nie byłaby tak smutna."
"Moment krytyczny" (fragm.) Charles Bukowski

Nie biegaj, bo wpadniesz pod konie. Nie biegaj, bo się spocisz. Nie biegaj, bo się zabłocisz. Nie biegaj, bo mnie głowa boli" (...) I cała potworna maszyna pracuje długie lata, by kruszyć wolę, miąć energię, spalać siłę dziecka na swąd.

Janusz Korczak – Jak kochać dziecko

Niedługo kupię dużo książek i będę je czytać. Wieczorami pójdę sobie do kina, a nocami będę słuchał deszczu spadającego na miasto. I tak będzie aż do wiosny. I aż do wiosny nie będę do nikogo mówił o miłości. M. Hłasko

1) "Są ludzie, którym szczęście mig­nie tyl­ko na mo­ment, na mo­ment tyl­ko się ukaże po to tyl­ko, by uczy­nić życie tym smut­niej­sze i okrutniejsze." Stanisław Dygat

2) "Najszczęśliwszym dniem mojego życia był ten, po którym nie nadeszło jutro." Kurt Cobain

3) "Niezawodnym końcem wszelkiego bólu i wszelkiej wrażliwości na ból jest śmierć." Johann Gottlieb Fichte

4) "Nie znasz składu powietrza, którym oddychasz. To powietrze cię zabija." ( film "Sala samobójców")

"Nie miałem pojęcia, jak to się mogło stać. Przecież nie było mnie przy niej, nie przeprowadziłem jej. Poderwałem się z miejsca. Może jeszcze miałem trochę czasu. Może jej dusza jeszcze tu była i czekała, żebym wskazał jej drogę. Nie mogła przecież odejść bez mojej pomocy, prawda? Była moim zadaniem, a ja byłem jej strażnikiem".

(Elżbieta Rodzeń, "Dziewczyna o kruchym sercu")

"Pomimo lekarstwa każdej nocy śnił się jej ten sam koszmar. Beatrice była w nim wychudzona i kwiliła w swojej ubrudzonej koszulce nocnej. Jej metalowa kołyska znajdowała się pośrodku oddziału z setkami innych kołysek, a w każdej z nich znajdowało się krzyczące, wycieńczone dziecko. Każdego ranka, gdy lek przestawał działać i Clara przesłonięte łzami oczy, wspomnienie odebrania jej Beatrice sprawiało, że coś złego i podłego burzyło się w jej żołądku. Leżała tam, pragnąc śmierci, a miażdżący żal zamieniał jej krew w żelazo, serce w kamień, a mięśnie w granit. Zamykała oczy i chciała ponownie zanurzyć się we śnie, ale smutek zawsze przywracał ją do rzeczywistości, tak jak gdyby zasługiwała na karę. Cierpienie niemal ją pochłonęło".

(Ellen Marie Wiseman, "To, co zostawiła")

"Ale słyszę za sobą, tam, skąd wicher dmucha, / Grzechot kości i chichot od ucha do ucha".

T.S. Eliot

"Słuchaj, Saro, wydaje ci się, że widzisz całą swoją twarz, ale tak naprawdę zwracasz uwagę tylko na jej prawą stronę. Jest tu jeszcze druga połówka. Nazywa się lewa. Przysięgam na Boga.

Hej, Saro, ta strona, na którą patrzysz? Czytasz tylko słowa znajdujące się po prawej stronie. A czasami tylko prawą połowę danego słowa. Naprawdę. Jest jeszcze lewa połowa. Dlatego to, co czytasz nie ma sensu. Zaufaj mi".

(Lisa Genova, "Lewa strona życia")

"Zabrałeś mi światło, chęć życia, pewność siebie. Moje dni są teraz puste, moje życie się skończyło. Udaję, że żyję. Udaję, że się śmieję, że słucham, że odpowiadam na pytania. Każdego dnia czekam na znak, na gest. Żebyś wyzwolił mnie z tego ciemnego lochu, w którym mnie zostawiłeś, i żebyś mi powiedział, dlaczego to zrobiłeś. Dlaczego mnie porzuciłeś?"

(Guilaume Musso "Wrócę po ciebie")

"Któż widzi, że mijają lata i tyle się dzieje, wszystko zlewa się w jedno, w przestrzenie pełne bytu, nic do nas nie wraca wszystko się powtarza, a nasze istnienie wisi nad nami jak chwila. A kiedyś przestaje się także liczyć jesienie, przeszłość żyje jak cisza nad dojrzewającymi stokami, na winorośli naszego życia wiszą grona pożegnań."

(Max Frisch, "Stiller")

"Bo samotność to stan, który oswoiłem, do którego się przyzwyczaiłem i który bywa przez niektórych wręcz pożądany, choć nie jest i nie będzie im nigdy dany. Ja ją mam. Samotność jest moja. I dobrze nam razem? Nie wiem do końca, ale tak się stało. Z takich czy innych względów jesteśmy razem. Chyba ją nawet polubiłem, bo jej akurat nie sposób o to zapytać, ale jeśli jest i mnie nie opuszcza, to chyba jest nam razem dobrze. Taki paradoks. Życie w samotności jest do przyjęcia, jeśli o samotności myśli się jak o osobie".

(Hubert Klimoko-Dobrzaniecki "Samotność")

Dwieście tysięcy dzieci wysłanych pociągami na Środkowy Zachód – zebrane z ulic Nowego Jorku niczym odpadki, jak śmieci załadowane na barkę i odsyłane najdalej, jak się da, poza zasięg wzroku. (s. 224)

Zaledwie złożenie podpisu pod dokumentami dzieli was od jednego z dzieci stojących na podium: silnych, zdrowych, zdatnych do pracy w gospodarstwie i pomocy w domu. Macie okazję  uratować jakieś dziecko przed osieroceniem, nędzą… także przed grzechem i zgorszeniem. (s. 88-89)

"Sieroce pociągi" Christina Baker-Kline

Do sukcesu nie ma żadnej windy. Trzeba iść po schodach. (s. 421)

Dlaczego i po co to wszystko? – powinniśmy to zrobić, bo nawet jeśli nie staniemy się z dnia na dzień supermenkami, to przynajmniej poczujemy się lepiej….  Jeśli same nie pomyślimy o sobie dobrze i nie pochwalimy się tym, jakie jesteśmy i co zdołałyśmy osiągnąć, to nikt nie zrobi tego za nas. (s. 353-4)

Szczęście i samospełnienie to nie tylko stumetrowy apartament, luksusowy samochód, wymiary 90-60-90 i akt małżeński z wpisanym nazwiskiem Brada Pitta, ale również pasja, która nakręca do działania i powoduje, że życie staje się przyjemniejsze. Szczęście to wszystkie te drobne czynności, które po prostu sprawiają nam radość. (s. 243-4)

Tak często dostrzegamy tylko czubek własnego nosa i nic poza tym. Wydaje nam się, że dzieje nam się krzywda, że los jest niesprawiedliwy, że mamy życiowego pecha. A wystarczy rozejrzeć się wokół, podnieść się z niewygodnego krzesła, by zobaczyć znacznie więcej. (s. 285)

Zrozumiałam, że w życiu w zasadzie nie chodzi o nic więcej niż o to, by cieszyć się drobiazgami, każdą chwilą, dostrzegać szczęście ukryte w prostym geście, szczerym uśmiechu, ciepłym słowie, ludzkiej życzliwości. (s. 440)

My, kobiety rodzimy się chyba z genem utrudniania sobie życia. (s. 424)

Czasami jednak odkrycie swoich mocnych stron czy tym bardziej zaakceptowanie wad okazywało się znacznie większym wyzwaniem. (s. 244)

"Błękitne dziewczyny" Ewa Podsiadły-Natorska