Siedem ogrodów - antologia miłości niechcianej

Jerzy powiódł za moim wzrokiem i znieruchomiał z kubkiem uniesionym w pół drogi do ust.

– Ty i Grażyna? – syknął z niedowierzaniem.

– Skąd wiesz? – podskoczyłem na ławce, jakby ktoś mi wsadził szpilkę w tyłek i wybałuszyłem oczy.

Wskazał mi głową bransoletę.

– Dodać dwa do dwóch potrafię, choćby z racji zawodu – mruk­nął. – Pokazywała mi to cacko. I co teraz?

Wzruszyłem ramionami.

– Nie wiem. Niby rozumie, że to była chwila uniesienia, ale po­wiedziała mi, że kiedyś się we mnie kochała, co wcale nie po­prawia mi nastroju.

– To ty nie wiedziałeś o tym?

– No skąd? A ty wiedziałeś? – wytrzeszczyłem na niego oczy.

– Każdy wiedział.

Dopiłem szybko piwo i zgniotłem kubeczek.

– Normalnie nie wierzę, w to, co słyszę – mruknąłem.

– Domyślam się, że boisz się konsekwencji seksu z Grażyną. Że się uczepi, jak Iw. Znając ją, nie masz się czego obawiać. Jest na to zbyt dumna.

– Nie chcę chyba na razie o tym gadać, muszę nabrać dystansu. – wstrząsnąłem się jak mokry pies.

Jerzy milczał chwilę, a w końcu wypalił niespodziewanie.

– Kurwa, nie rozumiem tych bab!

Uniosłem znacząco brwi, bo nie bardzo wiedziałem, którędy po­dążają myśli przyjaciela.

– Iwona jest na ciebie wściekła. Po twoim wyjściu wypłakiwała się przez godzinę w rękaw Grażynie, wyjąc, że jej na tobie zale­ży, że dotarło do niej, że cię kocha i że nie odpuści. Grażyna wspierała ją jak prawdziwa samarytanka, powiedziała jej, że spróbuje z tobą pogadać, a teraz mi mówisz, że poszła z tobą do łóżka. To gdzie tu jest logika?

Westchnąłem ciężko, rozumiejąc z tego tyle, co i Jurek. Miałem całkowity mętlik w głowie.