WOLNOŚĆ

Świetne opowiadanie.

Ocenił/a na: 6

potwierdzam co napisała ajrin ale i to co napisała rzepusia. I tak daję 5:-)

Ocenił/a na: 5

Dzięki za komentarz, choć jestem zdziwiona, bo wkleiłam ten tekst w różnych miejscach. Dostało mi się za styl i za to, że ciężko się czyta, z kolei doceniono treść:):) sama oceniam na 3 plus

Głębokie i poruszające niemniej stanowczo do mnie nie przemawia. Napisane ładnie, czyta się lekko ale jest to zbyt monotonne bez dialogów. Daje 5 za styl, pomysł oraz odwagę. Na zachętę : )

Ocenił/a na: 5

niesamowicie prawdziwe, ale zarazem bardzo smutne.

Ocenił/a na: 5

stokrotko nie pisz że nigdzie nie dasz tekstu, jeśli jest coś w nim do poprawienia to popraw coż każdy z nas uczy się na błędach,pozdrawiam

kurcze, czemu zawsze jakiś dym zrobię ??? W sumie fajnie coś się dzieje. tzw. jaja

Posiadanie kont na kilku portalach, tak jak Ty, nie jest przestępstwem. Publikacja dla pochwał i dziękowanie tylko za ładne słowa to głupota. A doszukiwanie się dziury w całym jest czepialstwem. Może zatem Ty jesteś nauczycielką, której brak chłopa? Trafiłam? Pewnie nie, nauczyciel powinien posiadać poczucie sprawiedliwości i oceniają, wiedzieć, że zam też popełnia błędy. Ja uważam, że Twój tekst jest źle napisany stylistycznie i powinnaś zdecydowanie powtórzyć zasady interpunkcji. Jeśli Ci się nie chce, bo to historia Twojego życia, to zacznij prowadzić blog.

Rzepusia to Elwira z innego portalu. Poznałam po opowiadaniu.Miałyśmy tam przed paroma minutami spięcie można sprawdzić - portal literacki. Ja już mam nauczkę. Nigdzie nie dam już swojego tekstu.

OK, ale czy wystarczy nafaszerować tekst bolesnymi doświadczeniami i napisać, że są one autentyczne, żeby opowiadanie było świetne? To nie jest diakonia wsparcia, tylko wortal literacki! Literatura musi być też jakoś napisana, a nie zdobywać serca litością dla autorki. Tak, przeżycia trudne, dużo w nich bólu, żalu, zagubienia, ale to nie wystarczy,. żeby tekst był dobry. Serdeczności.

Ocenił/a na: 3

Dziękuję za ocenę i wrażliwość.

stokrotko to chyba najszczersze opowiadanie jakie czytałam i bardzo bolesne, w duszy wciąż jesteś tą małą zagubioną dziewczynką spragnioną matczynej miłości, twoja matka skrzywdziła cię emocjonalnie na całe życie, czytając twoje opowiadanie zastanawiam się dlaczego świat jest tak nie sprawiedliwy, dlaczego są kochające kobiety pragnące mieć dzieci a które ich mieć nie mogą a pan Bóg obdarza nimi kogoś kto na to nie zasługuje, kogoś kto zamiast ofiarować miłość swojemu dziecku całe życie je krzywdził, żadne dobro na świecie nie zastąpi miłości, dobrze że jesteś taka silna i ułożyłaś swoje życie, chociaż sama jej nie zaznałaś twoją siłą jest ogromna miłośc którą potrafisz dzielić się z innymi,pozdrawiam cieplutko

Ocenił/a na: 6