Adam Pawlikowski - biografia, życie i twórczość
Adam Pawlikowski, zwany też „Dudusiem” przyszedł na świat 21 listopada 1925 r. w Warszawie. Był „człowiekiem renesansu” o różnorodnych zainteresowaniach. Grał w filmach, zajmował się dziennikarstwem i krytyką, komponował, grał świetnie na okarynie. Walczył w szeregach Armii Krajowej. W pierwszym dniu powstania warszawskiego został ranny, potem trafił do oflagu w Murnau. Po wojnie zaczął studiować medycynę we Włoszech, ale w 1947 roku przerwał studia i wrócił do Polski. Studiował muzykologię, a w latach 1948-1957 zajmował się krytyką filmową i muzyczną. Później zajął się aktorstwem. Najsłynniejsza scena z Jego udziałem miała miejsce w ekranizacji „Popiołu i diamentu” – razem ze Zbyszkiem Cybulskim zapalali „znicze” dla poległych podpalając alkohol w kieliszkach.
Był świadkiem oskarżenia w procesie przeciwko Januszowi Szpotańskiemu, autorowi "Cichych i Gęgaczy" (w utworze znalazły się fragmenty niewygodne dla władzy w PRL). To był dla Niego początek końca. Nikt potem nie chciał z Nim rozmawiać ani podać ręki (podejrzewano Go po procesie o współpracę z SB). Załamał się wtedy i popadł w depresję. Nie udało Mu się z niej wyjść. 17 stycznia 1976 r. popełnił samobójstwo, wyskakując z okna swego warszawskiego mieszkania na ósmym piętrze.
Kalina Beluch
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Adam_Pawlikowski
