Michel Foucault - popularne książki: Słowa i rzeczy, Szaleństwo i literatura, Rządzenie żywymi, Historia seksualności. Wyznania ciała, Zło czynić, mówić prawdę,
Michel Foucault - najnowsze książki: Historia seksualności. 1. Wola wiedzy 2. Użytek z przyjemności, Historia seksualności. Wyznania ciała, Zło czynić, mówić prawdę, Rządzenie żywymi, Szaleństwo i literatura,
1 osób przeczytało książki autora
34 osób chce przeczytać książki autora
Michel Foucault - twórczość
Historii seksualności, będącej kontynuacją badań podjętych w Archeologii wiedzy oraz w Nadzorować i karać, poświęcił Michel Foucault ostatnie lata życia, skupiając się w swych analizach na konstelacji...czytaj dalej
Publikacja w 2018 roku czwartej części Historii seksualności stała się we Francji intelektualnym wydarzeniem. To wybitne dzieło miało nigdy się nie ukazać, gdyż taka była wola jego autora, który...czytaj dalej
Powiedzieć, jaki się ma zawód to żadne wyznanie. Chyba że robi to handlarz narkotyków. Wyznanie kosztuje, ale pozwala też zrozumieć, a nawet zaakceptować zło. Tylko czy prawda rzeczywiście wyzwala...czytaj dalej
Rządzenie żywymi to IX tom wykładów Michela Foucaulta w College de France i zarazem tom szczególny. Wykłady w roku akademickim 1979-1980 Foucault poświęcił bowiem teoretycznemu i historycznemu...czytaj dalej
W tomie zbierającym rozproszone teksty Foucault czytelnik znajdzie próbę odpowiedzi na zasadnicze pytania dotyczące języka, pisania i literatury....czytaj dalej
Najważniejsza książka Michela Foucault i jedna z najważniejszych prac filozoficznych XX wieku. Słowa i rzeczy nie są "historią" nauk humanistycznych, lecz badaniem ich podłoża- poszukiwaniem pojęć...czytaj dalej
Komentarz ograniczał przypadkowość dyskursu przez grę tożsamości, która miała formę powtarzania tego samego. Zasada autora ogranicza tę samą przypadkowość poprzez grę tożsamości, która przybiera formę indywidualności oraz "ja".
Więcej
Sądzę jednak, że - przynajmniej od pewnej epoki - jednostka decydująca się pisać tekst, w którego horyzoncie krąży możliwość dzieła, przyjmuje na siebie rolę autora. To, co pisze, i to, czego nie pisze, to, co zarysowuje, nawet jako prowizoryczny brulion, jako szkic dzieła, jak i to, co pozostawi jako codzienną wypowiedź - cała ta gra różnic przypisana jest przez rolę autora - taką, jaką przyjmuje on od swej epoki, lub taką, jaką sam z kolei ukształtował.
Więcej