Wacław Berent

Wacław Berent - biografia, życie i twórczość

Wacław Berent, uznawany za drugiego obok Reymonta głównego przedstawiciela realizmu w literaturze Młodej Polski, przyszedł na świat 28 września 1873 r. w Warszawie. Pochodził z rodziny mieszczańskiej. Ukończył studia przyrodnicze na uniwersytetach w Zurychu i Monachium. W 1905 r. rozpoczął studia doktoranckie z zakresu ichtiologii. Odbywał częste podróże do Austrii, Niemiec i Włoch. W latach 1920- 1921 współredagował Nowy Przegląd Literatury i Sztuki. W 1929 r. redagował "Pamiętnik Warszawski". Cztery lata później przystąpił do grona członków Państwowej Akademii Literatury. Krytykował zarówno hasła pozytywistyczne, jak i młodopolską filozofię bohemy (szczególnie irytował go modernistyczny postulat służebności wobec sztuki). Inną epoką, która mu nie odpowiadała, był romantyzm. Za najważniejsze jego dzieło wielu krytyków uznaje "Żywe kamienie" ukazujące niebezpieczeństwa grożące wartościom moralnym w czasach wielkich zmian.
Zajmował się twórczością nie tylko pisarską, ale także translatorską- jego najważniejszym tłumaczeniem jest "Tako rzecze Zaratustra" Nietzschego.
Zmarł w 1940 r. w Warszawie. Data dzienna nie jest dokładnie znana. Przypuszczalnie stało się to albo 19, albo 22 listopada.

Kalina Beluch