Tata ciężko wlókł się za posterunkowym, mama płakała, a ja zaczynałam rozumieć, że chociaż nie jesteśmy zwykłą rodziną, to jednak nie aż tak złą, żeby nie mieś prawa do marzeń. A my nie mieliśmy ani prawa, ani czasu. Zanim takie marzenie dojrzało w głowie mamy, już trzeba było się z nim rozstawać.
Tata ciężko wlókł się za posterunkowym, mama płakała, a ja zaczynałam rozumieć, że chociaż nie jesteśmy zwykłą rodziną, to jednak nie aż tak złą, żeby nie mieś prawa do marzeń. A my nie mieliśmy ani prawa, ani czasu. Zanim takie marzenie dojrzało w głowie mamy, już trzeba było się z nim rozstawać.