Inne wydania:
Kim jest Atena? Sierotą porzuconą przez Cygankę w Transylwanii. Dzieckiem zabranym do Bejrutu przez rodziców adopcyjnych. Urzędniczką londyńskiego banku. Wziętą agentką nieruchomości w Dubaju. Kapłanką z Portobello Road. O Atenie opowiadają osoby, które ją znały. Wśród nich jest dziennikarz badający mity o wampirach, aktorka teatralna, której Atena uwiodła narzeczonego, ksiądz, który ochrzcił jej syna, przybrana matka, były mąż i inni. Wspomnienia te po jej zniknięciu w tajemniczych okolicznościach spisuje zakochany w Atenie mężczyzna, który pragnie uchwycić prawdę o niej.
Informacje dodatkowe o Czarownica z Portobello :
Wydawnictwo: Drzewo Babel
Data wydania: 2011-09-01
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 256
Tytuł oryginału: A Bruxa de Portobello
Język oryginału: portugalski
Tłumaczenie: Lipszyc Michał
POLECANA RECENZJA
CZAROWNICA Z PORTOBELLO
New Age, pogańskie kulty i skostniałem ,nieludzkie chrześcijaństwo, opanowane przez formalistów, fanatyków, skontrastowane ze „świeżymi” i „naprawdę głębokimi” wierzeniami, których największą zaletą tak naprawdę jest to, że od wyznawców nie wymaga się absolutnie niczego. Tak w skrócie wyglądałaby treść „Czarownicy z Portobello”, nowej powieści Paulo Coelho, której sukces dowodzi, że wystarczy schlebiać najmniej wyszukanym gustom Czytelników, by kolejne książki szybko stawały się bestsellerami. A jeśli doda się do tego elementy mis...
więcej
Kup książkę Czarownica z Portobello
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Czarownica z Portobello - opinie o książce
Atena (Szirin Khalil) została rzekomo zamordowana, a cała książka składa się ze wspomnień o niej różnych osób, które ją znały. Każdy wyraża swoją opinię. Kobieta tańczyła niczym w delirce, zwracając się do duchowej Wielkiej Matki, jakby była szamanką jakiejś sekty. Porywa za sobą swoich wyznawców. Na szczęście pod koniec ksiażki okazuje się,że się w porę opamiętała (omal nie odebrano jej praw do synka przez te tance)i wycofała z życia publicznego. Przy pomocy narzeczonego, detektywa ze Scotland Yardu upozorowała własną smierć, aby żyć w spokoju.
Czytałam ją po angielsku, więc mam troszkę inny odbiór tej książki. Nie zmienia to jednak faktu, że bardzo podobały mi się poszukiwania głównej bohaterki i to jak przyjmowała wszystko co przynosił jej los. Podziwiam jej spokój, hart ducha i wiarę. Samej chyba nie byłoby mnie na to stać.
Do trzech razy sztuka, a więc mamy i trzecie podejście do Paulo Coelho. Tym razem powieść nie męczyła tak bardzo, jak poprzednie z którymi miałam styczność, być może dlatego, że jest bardziej wspomnieniami różnych ludzi o tytułowej Atenie vel. "Czarownicy" niż paplaniem pisarza. Zachwycająca nie była, resztkami woli powstrzymywałam się przed pomijaniem fragmentów wyjaśniających to, w co, żeby nie zaspojlerować, Atena wierzyła.
Myślę, że fani twórczości Coelha mogą być rozczarowani tą pozycją, gdyż jak wspomniałam - tak jakby nie ma tu Paula.
Około 10 lat temu Paulo Coelho był modny. Próbowałam wtedy kilku jego książek i na siłę starałam się znaleźć w nich mądrość i przesłania mogące zmienić na lepsze mój świat. Ciężko było odszukać jednak sens w górnolotnych i pięknie brzmiących zdaniach, gdy czytało się z wnikliwością. Na mojej półce od tamtego czasu czekała nieprzeczytana ,,Czarownica z Portobello", za pomocą której, jako późniejszego (bardziej dojrzałego, jak sobie mniemałam) utworu autora, chciałam dać mu jeszcze jedną szansę.
Książka opowiada o życiu Ateny, młodej kobiety, która odkrywa u siebie pewną nadprzyrodzoną moc i więź z Wielką Matką (Matką Ziemią - w moim rozumieniu). Utwór składa się z wypowiedzi osób, które znały główną bohaterkę. Możemy zatem poznać opinię jej matki, zakochanego reportera, koleżanki, mistrzyni.
Przychylam się do opinii innych czytelników, że początkowo powieść czyta się dobrze. W drugiej połowie jednak następuje komplikowanie wysuniętych wcześniej tez, a gdybym chciała kolorowym zakreślaczem zaznaczać wszelkie teksty napisanie w tonie aforyzmów, to mało pozostałoby białych miejsc. Paulo Coelho mianował się widać piewcą wszelkich zasad życiowych. W ,,Czarownicy z Portobello" nagromadził taką ilość filozofii - życiowych (nie)prawd, że przechodzą niemal w bełkot (bije w tym na głowę nawet nawiedzoną , pozytywnie zakręconą panią Dobroń z radiowej Trójki). Pod koniec niektóre z nich nawet wzajemnie się wykluczają.
A jednak... coś mi ta książka dała. Chodzi o zagadnienie tańca i jego oczyszczającej mocy, o ruch w pierwotnym rytmie muzyki ludowej (np. Słowian), gdzie ton z reguły nadają bębny. Jako, że miewam czasami dziwne pomysły, to ... spróbowałam! I dokonałam odkrycia, że taniec z zamkniętymi oczami, gdy nie jest ważne to, jak wygląda ciało, czy zgrabnie się porusza, ale to, co czuje, w niesamowity sposób oddala stres i wywołuje uśmiech. Melisę można wyrzucić. I z tego powodu cieszę się, że zdecydowałam się przeczytać ,,Czarownicę...".
Strasznie się zwiodłam, ledwie przebrnęłam przez tę lekturę mimo że nie jest gruba... Wypożyczyłam tylko dlatego, żeby bibliotekarce podnieść statystykę tego autora (pewnie więcej osób jest takich jak ja i nie zauważa pana Coelho :p)
Napisana w nieco odmiennej formie niż pozostałe książki P. Coelho.
Kilku bohaterów opisuje swoje spotkania z tytułową czarownicą z Portobello. W ten sposób tworzy się obraz bohaterki.
Magia. Czary. Inny świat. Ale jaki? Do jakiego świata właściwie przenosi nas P. Coelho? Za każdym razem czytając jego książki, czuję to samo. Niezwykłość. Tajemniczość. Ogromna tajemniczość... Czasem mam wrażenie, że nie rozumiem nic. Ale brnę dalej. Czytam. "Czarownica z Portobello" - historia młodej kobiety. A właściwie wypowiedzi osób, które ją znały splecione tak, by stworzyć jej historię. Kim właściwie była Atena? Silną, niezwykłą, z nadprzyrodzonymi mocami dziewczyną, która zmieniła życie dziennikarza, aktorki, spotkanej w restauracji dziewczyny, biologicznej matki i tłumów ludzi stojących wokół niej i oczekujących wsparcia, przepowiedni i pomocy. A przede wszystkim to kobieta, która zmieniła swoje życie. I może to powinno być drogowskazem tej książki.
Według mnie jedyną wciągającą i najlepiej napisaną książką, z dużą starannością jest "Alchemik" i w niewielkim stopniu również "Piąta góra". Inne wydają mi się sztuczne i pisane na siłę, nie mają już tej magii, nie wciągają.
Jedyna książka Coelho która mnie nie poruszyła zupełnie. Dla mnie za dużo duchowości, dziwnych obrzędów.
Mnie również ta książka nie zachwyciła. Czytałam ją jakiś czas temu, na dzień dzisiejszy jej nie pamiętam.
To najgorsza książka Coelho jakączytałam. Bardzo mnie męczyła. W środku może z 5 zdań wartych zapamietania
nie nie i nie!! strasznie się to czytało. historia nie wciąga. autor ciągnie historię, a czytelnik niechętnie się za nią wlecze. najgorsza książka Coelho. nie wiem czy po tym sięgnę po coś jeszcze.
Inne książki autora
Weronika postanawia umrzeć
0
Umiera się na wiele sposobów : z miłości, z tęsknoty, z rozpaczy, ze zmęczenia, z nudów, ze strachu...Umiera się nie dlatego by przestać...
Walkirie
Zobacz wszystkie książki tego autora
0
Kiedy myślisz o Walkiriach, pomyśl o odwadze. Jak wiele potrzeba odwagi, by zajrzeć w głąb siebie? Jak mocno trzeba uwierzyć, by rozum i serce mogły się...
