Jasna strona śmierci
Aleksandra Marinina

Tak jak przy każdej poprzedniej książce Aleksandry Marininy, świetnie się bawiłam. Nic na to nie poradzę ale po prostu przepadam za Nastią Kamieńską, która zawsze połączy najmniejsze nawet poszlaki, jak wywalą ją skądś drzwiami to powróci oknem, jak złapie trop to nikomu nie popuści. Prawda jest dla niej święta. I za to ją lubię, podobnie jak i jej współpracowników. Wszystkim im kibicuję. A sam pomysł na fabułę całkiem ciekawy i zapewne realny w życiu. Zemsta bardzo często bywa przyczynkiem do zbrodni, najczęściej zaś ta hodowana przez lata. Z przyjemnością sięgnę po kolejne tomy z cyklu, ubolewam tylko, że nie wszystkie zostały przetłumaczone na język polski.

Akcja umieszczona jest we współczesnej Moskwie, rozgrywa się w jednym planie czasowym, a na pierwszym planie jak zwykle niezawodna Anastazja Kamieńska. Tym razem śledztwo milicyjne ma wyjaśnić zabójstwo młodej i pięknej dziewczyny, która romansowała z mężczyznami, odbiła też koleżance partnera. Za jakiś czas dochodzi do tego samobójstwo i kolejne morderstwo- czy te zgony są ze sobą powiązane? W tej sprawie wyłania się kilka hipotez, pojawiają się rozbieżności w zeznaniach świadków, Kamieńska długo nie może rozwiązać tej sprawy.

Podoba mi się lekkie pióro pisarki, łatwość budowania intrygi kryminalnej oraz ciekawych psychologicznie postaci. Mamy tutaj upokorzoną dziewczynę, która posuwa się daleko; despotę i bezceremonialnego bogacza; służalczych przyjaciół; załamaną kobietę. Wiele osób pała ślepą miłością i o wiele bardziej ślepą nienawiścią, jest pewien sekret z przeszłości, ktoś nie szanuje innych, ktoś zabija… A kim jest przyjaciel?

„Wróciła do królestwa nienawiści. Dzikiej, gwałtownej, od której drętwieją palce u rąk i dławi w gardle, ślepej i mściwej nienawiści.”

Rozwiązanie zagadki kryminalnej podobało mi się, nie było oczywiste. Pisarka ma ciekawe spostrzeżenia na temat relacji międzyludzkich i mentalności. Polecam kryminał fanom pisarki.