Kobieta ze znamieniem
Hakan Nesser

Wszystko zaczyna się od pogrzebu. Młoda kobieta stojąc nad grobem matki podsumowuje swoje życie. W kilka tygodni później w jej głowie rodzi się plan, który skrupulatnie zrealizuje. Tragiczne zdarzenie z przeszłości zostanie pomszczone - zostaną zamordowani mężczyźni w podobny sposób co zmusi komisarza Van Veeterena do intensywnej pracy i poszukiwania seryjnego zabójcy. Czytelnikowi pozostanie tylko kibicować... mordercy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Kobieta ze znamieniem" to czwarta część z przygodami o komisarzu Van Veeterenie. Trzech poprzednich nie miałam okazji czytać. Ryszard Malik to pierwsza ofiara zabójcy. Zostaje zamordowany we własnym domu, ktoś oddał do niego kilka strzałów. Przed śmiercią dręczony był telefonami, podczas których słychać było ciągle tę samą muzykę. Wkrótce znaleziona zostaje kolejna ofiara, a schemat zabójstwa jest ten sam. Literatura szwedzka jest bardzo chwalona, jej autorzy często uchodzą za mistrzów kryminałów, a ja tak nie do końca rozumiem dlaczego. Nie wiem, może trafiłam na złe tytuły? Wrócę jednak do książki. Niestety nie spodobała mi się. Od samego początku domyśliłam się, jaki jest motyw zabójcy. Poza tym w książce wieje nudą. Tak, myślę, że to jest najlepsze określenie. Ja czytałam, żeby ją skończyć, ale łapałam się na tym, że sprawdzam, ile stron pozostało mi do ostatniego rozdziału. "Kobieta ze znamieniem" nie dostarczyła mi takich wrażeń i emocji, jakie bym chciała. Lubię, gdy książka trzyma mnie w napięciu, czuję grozę, strach i nie mogę się oderwać. Tutaj tego nie było. Miałam wrażenie, że wszystko było takie jednakowe, płaskie, pozbawione barw, i że brakowało tu bardzo dużo. Tak naprawdę to ciężko mi dostrzec jakieś pozytywy. Ewentualnie mogą to być żartobliwe dialogi. Autor zaniedbuje swoich głównych bohaterów, nie daje czytelnikowi bliżej ich poznać. Może zrobił to w poprzednich częściach, których ja nie czytałam? W każdym razie ja miałam wrażenie, że ci bohaterowie są jak powietrze, czyli wiadomo, że są, ale nie zwraca się na nich zbytnio uwagi, bo po prostu jej nie przykuwają. Dla mnie były to postaci płaskie, niczym nie wyróżniające się, nudne, także na pewno szybko o nich zapomnę. No i z przykrością muszę stwierdzić, że czuć było amatorszczyznę w pracy policjantów. kingaczyta.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To moje pierwsze spotkanie z Hakanem Nesserem. Niezbyt udane. Zaczynanie lektury od 4 części serii nigdy nie jest najlepszym pomysłem, ale i sama książka pozostawia dużo do życzenia. Zacznijmy jednak od zalet, a raczej od jednej zalety: Van Veeteren - marudny, ironiczny, nieuprzejmy. Dokładnie tak, jak ja;) Polubiłam go, chociaż nie otrzymałam o tej postaci zbyt wielu informacji. Teraz wady. Sprawcę poznajemy już na początku - co nie jest złym pomysłem - motyw zostaje wyjaśniony pod koniec powieści. Jest on jednak oczywisty i naprawdę nietrudno się go domyślić. Przy okazji wychodzi na jaw ignorancja (albo brak wyobraźni) policjantów. Każda ofiara - mężczyzna - otrzymuje strzały w krocze. I nikomu nie przyszło do głowy, że sprawcą może być kobieta. Serio...? Kolejnym słabym punktem jest kreacja bohaterów. O ile motywy morderczyni są zrozumiałe, a ona sama przedstawiona w miarę dokładnie (ale nie tak dobrze, jak np. przestępcy u Mankella), to reszta postaci wypada bardzo blado. Trochę wyróżnia się Van Veeteren. Inni zlewają się w jeden, mało interesujący tłum. Myślę, że "Kobieta ze znamieniem" to średni kryminał. Sam pomysł na fabułę jest ciekawy, choć mało oryginalny. W powieści brakuje bohaterów, których naprawdę można polubić, bądź takich, którzy mogliby zaintrygować. Może oprócz wspomnianego już komisarza. Brak też napięcia. Zakończenie nieco to rekompensuje. Jednak to za mało. Książka może spodobać się miłośnikom Hakana Nessera. Inni (w tym ja) zrobiliby lepiej, gdyby na początku sięgnęli po inną jego powieść.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Niestety jedna z gorszych książek mojego ulubieńca, ale wciąż w miarę ciekawa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)