Znasz ten stan, kiedy życie wywraca się do góry nogami i nic już nie będzie takie samo? Właśnie tak dzieje się w życiu głównej bohaterki "Normalnie po babsku", kiedy dostaje telefon "Pani mąż miał wypadek..." Od tej pory jej życie nabiera niespokojnego tempa, a skromna pani domu musi zmienić się w waleczną tygrysicę.
Słynne przysłowie "co nas nie zabije, to nas wzmocni" nabiera tu innego, dużo głębszego znaczenia. Wypadek męża staje się motorem do fundamentalnych przemian w życiu Magdy, która ze spokojnej matki i żony przeistacza się w pewną siebie menedżerkę i profesjonalną pielęgniarkę.
Konieczność przyjęcia nowych ról w życiu zmusza Magdę do gwałtownego przewartościowania swojego dotychczasowego życia i wyznaczenia w nim nowych priorytetów. Walka o męża, szybko staje się walką o samą siebie, a długa podróż do stanu normalności jest w rzeczywistości podróżą w głąb siebie, gdzie Magda odkrywa nieznane do tej pory cechy swojej osobowości.
Przede wszystkim jest to jednak opowieść o miłości - wielkiej i bezgranicznej, w dosłownym tego słowa znaczeniu. Dla męża Magda zostawia dzieci z rodziną w Polsce i rusza w podróż do nieznanego sobie kraju, uczy się jak o niego dbać w stanie choroby i motywuje go do powrotu do zdrowia. Razem odkrywają kolejne odcienie swojego związku, a wspólna walka jeszcze bardziej ich do siebie zbliża.
Autorka książki - Magdalena Roczeń, przedstawia w niej swoja własną, niezwykła historię, jaką przeżyła po wypadku męża, znanego w kręgach pieśni morskiej i poetyckiej wokalisty Romana Roczenia. Dzieli się z czytelnikiem swoimi wątpliwościami i strachem, a także wciąga w niezwykły świat odkrywanych przez siebie emocji i wrażeń.
Informacje dodatkowe o Normalnie, po babsku:
Wydawnictwo: Papierowy Motyl
Data wydania: 2012-12-05
Kategoria: Obyczajowe
ISBN:
Liczba stron: 0
POLECANA RECENZJA
NORMALNIE, PO BABSKU
Człowiecza dola
Co takiego musi się wydarzyć, co musi się stać, by z ludzi zniknął Człowiek? A tym bardziej z tych, którzy wybrali przepiękny zawód służenia pomocą innym? Pojawia się też pytanie – gdzie ów Człowiek mógł się podziać? Gdzie się zgubił? Takie pytania może kierować wyłącznie ktoś rozgoryczony, rozczarowany ludźmi, boleśnie doświadczony przez los. Co jednak musiało się stać, aby doprowadzić kogoś do kresu wytrzymałości? Co musiało się stać, by zwątpić w drugiego człowieka?
Na te pytania doskonale zna odpowiedź Magdalena Roczeń, żona znanego w kręgach pieśni morskiej i poetyc...
więcej
Kup książkę Normalnie, po babsku
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
Zobacz także
Normalnie, po babsku - opinie o książce
Do tej książki przyciągnęła mnie już jakiś czas temu okładka zapowiadająca lekką, może nawet zabawną lekturę idealną na majówkę. Opis z okładki całkowicie zburzył moją koncepcję, ale też sprawił, że jeszcze bardziej zapragnęłam przeczytać tę książkę. Co takiego tam znalazłam?
Magdalena Roczeń, matka, żona i początkująca bizneswoman opisuje prawdziwą historię swojego życia (a raczej jego fragmentu), które zostaje wywrócone do góry nogami po wypadku jej męża- Romana. Złamany kręg C2, uszkodzony rdzeń kręgowy- dla większości to oznacza śmierć. Państwo Roczeń doświadczyli cudu. Ale cud okupiony był męką, zwłaszcza... w polskim szpitalu. Książka opowiada o zmaganiach z ciałem, walce o powrót do zdrowia, nadziei, wierze i wielkiej miłości (to było najpiękniejsze), ale też o szpitalach. Magdalena Roczeń przedstawia obraz polskiej służby zdrowia, której potrzebne jest uzdrowienie. Obraz tym smutniejszy, że zestawiony z relacją z norweskiej placówki, która przewyższa nasze rodzime nie tylko wyposażeniem, ale przede wszystkim podejściem do pacjenta.
Książka nie należy do łatwych. Porusza temat trudny nie tylko dla Czytelnika, ale przede wszystkim dla autorki i to czuć. Dlatego wielkie brawa dla Magdaleny Roczeń za umiejętność tak gładkiego przelewania uczuć i myśli na papier. Kiedy uświadomiłam sobie o czym jest ta książka obawiałam się topornej lektury- nic bardziej mylnego. Owszem jest trudna, ale język jest prosty, swobodny i dzięki temu "Normalnie, po babsku" czyta się dość szybko.
Jedyne co nieco uwierało mnie w tej książce były ciągłe podziękowania dla osób, które wspierały autorkę i jej rodzinę. To piękny gest, ale z drugiej strony, jak dla mnie- zwykłego Czytelnika trochę tego było w treści za wiele. Druga sprawa- rozmowy z Filozofem. Nieco zbyt nienaturalne i wymuszone, ale i potrzebne.
Komu polecam? Wszystkim. Bez wyjątku. Urzekła mnie wylewająca się z kolejnych akapitów miłość małżeńska, siła, wola walki i optymizm. Bolesna, choć piękna, historia ludzi, którzy biegną pod wiatr.
