Ostatnia noc w Twisted River
John Irving

"Tak zwani prawdziwi ludzie nigdy nie są tak kompletni jak postaci od początku do końca zmyślone, powtarzał nie raz." Jon Irving to pisarz, który nie każdemu przypadnie do gustu. Z upodobaniem wraca on do niektórych wątków, co nadaje jego książkom charakterystyczny rys. Kucharza Dominica Baciagalupo i jego dwunastoletniego syna Danny'ego poznajemy w osadzie flisaków niedaleko rzeki Twisted River. Mieszka tu również Ketchum, przyjaciel Dominica, któremu brakuje ogłady lecz ma gołębie serce. Tragiczna śmierć matki chłopca, choć wydarzyła się przed laty, jest tematem, którego obaj mężczyźni nie lubią poruszać. Na wskutek nieszczęśliwego zbiegu wydarzeń pewnej nocy, nieświadomy romansu ojca z indianką Jane, chłopiec zabija kobietę żeliwną patelnią przeświadczony, że to niedźwiedź zaatakował rodzica. Dominic, licząc na łut szczęścia, razem z synem przewozi ciało kobiety do jej domu. Tej nocy obaj opuszczają osadę bojąc się zemsty jej narzeczonego, którym jest posterunkowy Carl. Droga ich ucieczki prowadzić będzie przez Boston, Vermont aż do Toronto. W każdym z tych miejsc Dominik pozostawi smaki swojego dzieciństwa (nie porzucając tym samym swej pasji do gotowania), które wzbogacone w miejscowe specjały powędrują z nim dalej. W życiu jego i dorosłego już syna pojawiać się będą kolejne kobiety. Owocem jednego z tych związków będzie Joe, syn Danny'ego. Mężczyzna, który, pomimo upływu lat, wciąż walczy z poczuciem winy jest bardziej biernym świadkiem rozgrywających się wydarzeń niż ich uczestnikiem. Ten osobliwy dar obserwacji obudzi w nim chęć pisania. Kiedy pierwsza książka osiągnie niespodziewany sukces, za namową Ketchuma, który niczym dobry duch nadal uczestniczy w życiu rodziny, pomimo dzielących ich kilometrów, Danny przybierze nazwisko Angel. Pozycja miejscami trudna w odbiorze i, z pewnością, nie łatwa do opisania. Akcja i czas biegną przed siebie by nagle zawrócić do przeszłych wydarzeń. Zatem, razem z bohaterami, czytelnik przenosi się trzydzieści lat w przód, zatrzymuje i gwałtownie cofa by poznać dalsze szczegóły. Z pewnością jest to celowy zabieg, dzięki któremu trudno, na przykład, zanudzić się lekturą. Czytając "Ostatnią noc..." odnosi się wrażenie, że autor przemyślał każdy szczegół swej opowieści. W tym świecie napotykamy wiele absurdalnych i niedorzecznych sytuacji. Bohaterowie, ze wszystkimi swoimi ułomnościami pokazani są na poważnie, i na wesoło. Sama powieść, która rozpoczyna się takim samym zdaniem jak powieść bohatera nasuwa pytanie na ile jest to fikcja literacka, a na ile rozliczenie się autora z własną twórczością. Które z wątków są autobiograficzne i wzięte zostały z jego otoczenia. Pozycja warta przeczytania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam Irvinga. Niestety, zawiodłam się ostatnio na "Uwolnić niedźwiedzie" i z lekką rezerwą podchodziłam do "Ostatniej nocy w Twisted River". Niepotrzebnie. Rzeczywiście, książka ta to powrót w wielkim stylu do formy ze "świata według Garpa", czy też "Hotelu New Hampshire". I pomimo tego, że w moim prywatnym rankingu "Ostatnia noc w Twisted River" nadal jest za tymi książkami (i "Regulaminem tłoczni win"), nie świadczy to o tym, że jest gorsza. Nadal w prozie Irvinga znajdziemy zdarzenia niewiarygodne (naga spadochroniarka wpada w błoto w zagrodzie dla świń na imprezie "artystów"), czy też tragiczne, to okraszone są one dużą dozą ciepła i humoru charakterystycznego dla autora. Polecam :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Irving w szczytowej formie. Zaskakuje nas niesamowitymi historiami, porusza do głębi zmusza do zastanowienia się nad wpływem losu na nasze życie. Mistrzostwo godne Garpa :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)