Pierwszy bal
Danielle Steel

Choć nie jest to powieść wysokich lotów, którą bym nagrodziła czy chociaż oceniła na wiele gwiazdek, to jednak spędziłam z lekturą przyjemne chwile odprężenia zastanawiając się jednocześnie ile tajemnic kryje się w jednej rodzinie i jak ich ujawnianie będzie wpływało na wzajemne relacje. A warto zwrócić uwagę na fakt, że choćby same bliźniaczki to osoby podobne do siebie jedynie zewnętrznie, bowiem tak naprawdę mające zupełnie różne charaktery i upodobania, a tak skrajnie odmienne osoby połączone więzią bliźniaczą.... mieszanka wybuchowa. Książka jest krótka, ale czyta się ją szybko. Działa rozluźniająco, odprężająco choć nie brak jej chwil podnoszących czytelnikowi ciśnienie. Ponadto porusza kilka ważnych kwestii, z którymi może spotkać się każdego dnia niejedna czy niejeden z nas. I mimo, że zakończenie okazało się totalnie zgodne z tym, co przewidziałam to ... miło się ją czytało. całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/01/danielle-steel-pierwszy-bal.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zaproszenie na elitarny bal debiutantek dla dwóch bliźniaczek wywołuje w rodzinie Rubinsteinów prawdziwą burzę. Zachwycona Virginia, której to imponuje, nie posiada się z radości, podczas gdy Veronika odmawia udziału, brzydząc się snobizmem i panującą w wyższych sferach dyskryminacją. Termin balu zbliża się, a rodzina jest coraz bardziej skłócona. Bal debiutantek poróżnia pewna szczęśliwą amerykańską rodzinę. Na szczęście już na samym balu wszystko się zmienia na dobre i rodzina jeszcze bardziej się ze sobą wiąże. Wychodzą na jaw pewne tajemnice i dorośli zaczynają się ze sobą rozumieć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Spodziewałam się czegoś więcej, szczególnie po tej autorce. Jako królowa gatunku chyba nieco osiadła na laurach podczas pisania tej powieści, a może raczej opowiastki? Tendencyjny scenariusz, problemy nastolatek, które tak naprawdę nie są problemami, bo czy zrobienie sobie tatuażu przez dziewczynę rozpoczynająca studia naprawdę jest największą życiową tragedią jaka może spotkać rodziców? Matka anioł, aż do przesady - akceptująca wszelkie zdania i wady męża, mimo, że niektóre z nich oraz ich argumentacja są na poziomie przedszkolaka. Oklepany wątek całkiem odmiennych sióstr bliźniaczek. Jedynym plusem i pozytywną postacią, nadającą nieco kolorytu książce jest babcia debiutantek, a jednocześnie teściowa "świętej matki- Olympii". Najbardziej denerwujący jest zaś jej mąż, uparcie trzymający się swojego zdania przez kilkadziesiąt stron książki, argumentujący wszystko jednym zdaniem, którego kluczowe rozumienie brzmi właściwie "nie, bo taki mam kaprys". Chyba, i tutaj podkreślam, chyba nie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)