Proś mnie o co chcesz. Dopóki jestem
Maxwell Megan

Drugi tom serii erotyków Megan Maxwell ,,Proś mnie, o co chcesz" ma znamienny tytuł ,,Dopóki jestem". Dopóki jest Judith Flores, sekretarka hiszpańskiego oddziału niemieckiej firmy farmaceutycznej, oraz dopóki jest jej szef - Eric Zimmerman. Czyli mamy dalszy ciąg burzliwego związku: hiszpańskiego, gorącego temperamentu i niemieckiego chłodu i racjonalizmu! Siła przyciągania tych dwojga bohaterów jest tak wielka, że jak się okazuje, nie mogą bez siebie żyć. To Eric bardziej tęskni i przyjeżdża na motorze do Jarez, rodzinnego miasteczka Jud, w którym ona właśnie spędza wakacje. Od tego momentu znów są razem. Wojownicza natura kobiety i zaborczość mężczyzny w połączeniu ze strachem o jej zdrowie i życie potrafią wywołać fajerwerki w ich związku. W dodatku i Jud zaczyna być zazdrosna o inne kobiety w życiu swego mężczyzny. Okazuje się także, że kobieta ma kilka umiejętności i talentów, które niekoniecznie podobają się jej ukochanemu. W ich życiu prywatnym sporo się dzieje - narratorka Jud opowiada o ich codziennym życiu, swej rodziny i znajomych. W łóżku również. Od seksu przez romans aż do miłości. Jud nie wie, kiedy awansowała na dziewczynę Erica czy narzeczoną. To jakby się dzieje poza nią, bo on jej o tym nie informuje wprost. Na początku cieszyła się jak głupia za przeproszeniem, że w ciągu 2 godzin 2 razy powiedział do niej per kochanie, co dla mnie wydawało się lekko naiwne. Jud chce poznać Erica jako człowieka i częściowo jej się udaje. Eric z obawami wyjawia swoje tajemnice i rodziny. Niektóre z nich mogą zaszokować, ale gdy się kogoś kocha, to można przezwyciężyć wszelkie przeszkody. Aczkolwiek ważniejsze wydaje się zaufanie w związku... W drugim tomie seks jest jeszcze bardziej gorący i bezpruderyjny. Jud podnieca świadomość, że jest własnością Erica, potrafi się cieszyć swoim pożądaniem i coraz bardziej chce perwersji. Jud stała się dziką bestią, którą Eric oswaja, kiedy chce, a z drugiej strony on zaczyna się jej bać i jej zagrywek. Po prostu stworzył seksualnego potwora. A do tego znamienny tatuaż Jud podnieca ich oboje i dopinguje do poznawania nowych zabaw, odkrywania swej seksualności: ofiarowanie w seksie na różne sposoby, klub wymiany partnerów, wspomniana zabawa w koło... Twoja rozkosz jest moją rozkoszą, i jeżeli mnie o to poprosisz, podzielę się tobą. Ale jeżeli nadejdzie taki moment, to ja będę rozkazywał w tej grze. Jesteś moja i chcę, żeby to było jasne. (s. 51) Emocje między nimi dalej kipią. Bohaterowie i czytelnik są na karuzeli uczuć. Raz jest wybuch wulkanu, by po chwili powiał lodowaty wicher. Gdy Eric przegina, Jud nie przebiera w słowach. Dupek to najczęstsze określenie. Dureń, goń się i inne wyrazy z języka potocznego dominują. Dalej jest taki dokładny, reporterski styl w czasie teraźniejszym i opowieść wydarzeń z punktu widzenia Judith. Trzeba się do tego po prostu przyzwyczaić. Najbardziej podobały mi się nieco pyskate odpowiedzi Jud, gdy Eric raptownie zmieniał front i stawał się Icemanem. Kobieta łatwo nie odpuszczała i nie bała się sprzeciwić swemu szefowi. Prostota i komunikatywność przekazu oraz pojawiające się wulgaryzmy w scenach erotycznych mogą się wydawać nazbyt biologiczne czy medyczne. Mało tu poetyckich określeń (wewnętrzny kwiat) i porównań, a i język polski jest ubogi pod względem nazewnictwa intymnych części ciała. Niektóre wyrazy i wyrażenia w trakcie opisów scen erotycznych powtarzają się, co może z biegiem czytania stać się lekko monotonne, ale pomysły na zbliżenia już nie. Owe tajemnicze ofiarowanie zaciekawi wiele osób. Tylko jakoś ciężko sobie wyobrazić ,,stanąć na łóżku na czworakach". Drugi tom jest lepszy od pierwszego - bardziej wyuzdany i gorący, namiętny i zmysłowy, bardziej zaskakujący, a mniej naiwny. W dodatku zakończenie pozostawia czytelnika w wielkiej próżni i z głową pełną domysłów, co będzie dalej.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kontynuacja pierwszej części - zaskakująca. Nieprzewidywalna w swojej przewidywalności. Przesycona erotyzmem i romansami. Pozostawia czytelnika w takiej pustce, niesprawiedliwości i niewiedzy. Czy konsekwencja Judhit okaże się nierozerwalna?

(Kliknij aby rozwinąć opinię)