Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów. Ostatnie lato
Ann Brashares

To już ostatnia część ,,Stowarzyszenia Wędrujących Dżinsów" Ann Brashares. Wszystko co dobre, kiedyś się kończy. Z jednej strony szkoda, że to już koniec, gdyż można się bardzo przyzwyczaić do tej serii i polubić bohaterów. Jednak wydaje mi się, że każda kolejna część pisana byłaby już na siłę. Dobry pisarz musi wiedzieć, kiedy zakończyć serię powieści, czasem następuje to szybciej, czasem później. Tibby, Bridget, Carmen i Lena kolejne lato spędzają osobno, lato, które przynosi w ich życiu wiele zmian. Przede wszystkim każda z nich nieco się gubi, popełnia wiele błędów. Dżinsy też nie odgrywają już takiego znaczenia jak dawniej. Są bardziej pamiątką, a reguł stowarzyszenia już się nie przestrzega tak, jak kiedyś. Carmen uczestniczy w warsztatach teatralnych i jest pod urokiem utalentowanej koleżanki z college'u, Julii. Kiedy to ona dostaje jedną z głównych ról w spektaklu, a nie Julia, Carmen ma okazję przekonać się prawdziwi przyjaciele to tacy, którzy potrafią cieszyć się z naszych sukcesów i nie zazdroszczą nam ich. Książka mówi o tym, że należy uważać na fałszywych przyjaciół, którzy czasem świetnie się maskują. Każe nam także wierzyć w swoje możliwości i pokazuje jak wielkim wrogiem jest trema. Denerwowała mnie trochę naiwność Carmen, aczkolwiek jestem w stanie ją zrozumieć. Bridget udaje się na wykopaliska archeologiczne, do Turcji. Przeżywa zauroczenie trzydziestoletnim profesorem, przez co jej związek z Erikiem jest wystawiony na poważną próbę. Dziewczyna nie potrafi poradzić sobie z tym, że jej chłopak wyjechał, wydaje jej się, że celowo ją zostawił. Uważam, że nie usprawiedliwia to jej zachowania, popełnia ogromny błąd. Nie zważa także na to, że profesor ma żonę oraz dzieci, dopiero później zaczynają ją nękać wyrzuty sumienia i oczywiście czeka na nią rozczarowanie. Czasami warto się zastanowić, zanim zrobimy coś, czego będziemy długo żałować. Lena próbuje zapomnieć o Kostosie i z czasem myśli, że udało jej się to, dzięki Leo. Jednak w chwili, kiedy zaczyna angażować się w tę znajomość, Kostos znów pojawia się w jej życiu. Ta historia udowadnia, że nie jesteśmy w stanie oszukać samych siebie, własnego serca, można je tylko zagłuszyć, ale zaledwie na chwilę. Jeśli dwie osoby są sobie przeznaczone, to pomimo wielu przeciwności ich drogi prędzej czy później się zejdą. Dziewczyna ma jeszcze jeden problem: być lojalną wobec siostry, czy przyjaciółki od lat? Tibby także popełnia błędy, dokonuje pochopnych decyzji, a później żałuje. Porzuca Briana, ale z czasem przekonuje się, że nie wyobraża sobie życia bez niego. Ona także próbuje okłamać samą siebie i innych, ale prawdy nie da się zwalczyć na długo. Dziewczyna przekona się jak trudno jest przyznać się do pomyłki, przeprosić. Jednak o szczęście zawsze warto walczyć. Nie można się też zamykać w sobie, warto szukać wsparcia u innych. Tibby na początku tego nie potrafiła. ,,Stowarzyszenie Wędrujących Dżinsów - ostatnie lato" to powieść o dorastaniu, przyjaźni, miłości, problemach. Zakończenie jest świetne, aczkolwiek jeśli chodzi o całokształt, odrobinę bardziej podobały mi się poprzednie części. W tej niektóre zachowania bohaterów denerwowały mnie, nie pasowały już do ich wieku. Często cztery przyjaciółki nie potrafiły docenić tego, co mają, to akurat rzeczywiście się zdarza. Mimo wszystko polecam tę książkę wielbicielom całej serii, warto dowiedzieć się, jak potoczyły się losy dziewczyn.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dość długo odwlekałam ten moment, by ponownie przeczytać ostatni tom mojego ulubionego młodzieżowego cyklu, do którego miałam wielki sentyment i chciałam się nim cieszyć na nowo jak najdłużej. Zmobilizowała mnie do tego akcja Wakacje z książką organizowana przez klub książki Przeczytaj i Podaj Dalej i jego założycielkę Magdę właścicielkę witryny Save the magic moments.

W ostatnim lecie po raz kolejny spotykamy się z czterema przyjaciółkami: Bee, Tibby, Carmen i Leną. Tym razem postacią wiodącą jest Bee i to do niej należy prolog powieści spisany w narracji pierwszoosobowej. Po raz kolejny dostajemy niezwykle smakowity czytelniczo kąsek literatury młodzieżowej i mądrą historię, która pozostaje w głowie na bardzo długo.

Tibby spędza namiętną noc z Brianem i nie może sobie psychicznie poradzić z konsekwencjami tej chwili zapomnienia. Lena spędza czas na wakacyjnym kursie malarskim i próbuje zapomnieć o swojej pierwszej miłości w ramionach nowo poznanego chłopaka. Carmen wstydzi się siebie. Nie umie poradzić sobie z nową sytuacją, z dorosłością na studiach. Z duszy towarzystwa stała się społecznym wyrzutkiem, tłem dla interesującej koleżanki. Co najgorsze, nie chce przyznać się do osamotnienia, nawet swoim przyjaciółkom. Bridget wyjeżdża na wykopaliska do Turcji, gdzie czekają na nią nowe wyzwania i znajomości.

W pozornie lekkiej opowieści z latem w tle, Ann Brashares po raz kolejny przemyca uniwersalne prawdy dotyczące wchodzenia w dorosłość i przyjaźni. Dziewczęta mają za sobą etap podlotków, teraz stoją przed nimi prawdziwe wyzwania ze świata dorosłych. Same muszą zmierzyć się z nową sytuacją i zmieniającą się psychiką. Muszą odnaleźć siebie i uwierzyć, że czasami nie warto zamykać się w swojej skorupie, bo bliskie osoby są po to, by nam pomóc nawet w najgorszych tarapatach i sytuacjach bez wyjścia. Dżinsy w magiczny sposób nauczyły je jak się rozstawać, kochać się tak mocno, jak kocha się samą siebie.

Ostatnia część przygód dziewczyn jest wzruszającą prozą, sprawiającą, że od razu ciepło czuje się na sercu. To seria, którą warto przeczytać i jako nastolatka, i jako rodzic. Pozostaje mi jedynie czekać i liczę na to, że to się stanie i w Polsce wydana zostanie kolejna napisana przez autorkę część, czyli Sisterhood Everlasting, czyli opowieść o tym, jak cztery przyjaciółki zjednoczyły się po latach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)