Na glinianych nogach
Terry Pratchett

Mam wrażenie, że każda kolejna część przygód Straży jest jeszcze lepsza od poprzedniej. Humor stoi na wysokim poziomie, a do tego dochodzi całkiem porządny fantastyczny kryminał. Przyznaję, że nie domyśliłam się zakończenia, całe szczęście Vimes był już tak zmęczony, że odnalazł właściwe pytania na odpowiedzi, które już znał.

Uwielbiam wątek Cudo, jej przyjaźni z Anguą oraz "wychodzenia z szafy", a także wszystkie problemy z jestestwem golemów (morderstwo czy zniszczenie czyjejś własności?). W cudowny sposób autor opisuje trudne kwestie, zabawia czytelnika i jednocześnie daje do myślenia. To sprawia, że lektura nie jest tylko do przeczytania i zapomnienia, ale chciałoby się to przeżyć jeszcze raz.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dziewiętnasty tom ,,Świata Dysku" stanowi jednocześnie trzecią część podcyklu o Straży Miejskiej Ankh-Morpork. Lektura ,,Na glinianych nogach", podobnie jak poprzednich części przygód komendanta Vimesa i kapitana Marchewy, dostarczyła mi przedniej rozrywki. Zakochałam się w stylu Pratchetta, w zwariowanych fabułach przesyconych genialną ironią, czarnym humorem i groteską. W Ankh-Morpork dochodzi do serii dziwnych wydarzeń. Zamordowani zostają kapłan i kustosz prowadzący muzeum krasnoludzkiego chleba bojowego. Golemy zaczynają popełniać samobójstwa. Po mieście krąży niepokojąca plotka o śmierci Patrycjusza. Lord Vetinari wbrew oczekiwaniom przywódców Gildii żyje, nie wiadomo tylko, jak długo ten stan się utrzyma. Przebiegły zamachowiec jest nieuchwytny, a zestresowany Vimes posuwa się do naprawdę ekstremalnych i dziwacznych działań, by nie dopuścić do przedwczesnego zgonu namiestnika. Straż Miejska ma pełne ręce roboty. Do problemów natury kryminalnej dołączają problemy natury osobistej. Angua walczy ze dziką częścią swej natury. W szeregi straży wstępuje krasnolud przewrażliwiony na punkcie swego imienia i nazwiska. Zresztą, kto nie byłby drażliwy, gdyby rodzice ochrzcili go mianem Cud Tyłeczek? Kapral Nobbs zostaje niespodziewanie wyniesiony do rangi hrabiego Ankh, co wcale nie wzbudza w nim nadmiernie entuzjastycznej reakcji. Pisarz zaserwował swoim czytelnikom pokaźną dawkę humoru i ciekawą zagadkę kryminalną. Dla mnie największymi plusami tego utworu były sposób kreacja postaci i duża dawka zabawnych scen. Komiczne dialogi i sceny doprowadzały mnie do łez. Lektura dostarczyła mi wspaniałej rozrywki. ,,Na glinianych nogach" to lekka i zabawna powieść fantasy utrzymana w konwencji kryminału, nie brak w niej jednak drugiego dna - ciekawych rozważań dotyczących kwestii tożsamości czy tolerancji. Wielowarstwowa powieść Pratchetta dostarcza rozrywki, ale jest również źródłem trafnych i inteligentnych spostrzeżeń odnoszących się do świata rzeczywistego. Jeżeli poszukujecie lekkiej, ale inteligentnej powieści fantastycznej, sięgnijcie po utwory Terrego Pratchetta.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W Ankh Morpork coś się dzieje: giną starsi ludzie, a Patrycjusz choruje - Vimes podejrzewa działania truciciela. Śledztwo wskazuje, że wydarzenia te są jakoś ze sobą związane, a wiedzą o nich golemy. Tylko jak skłonić do wyznań te gliniane, chodzące góry, zanim wszystkie popełnią, hmm, samobójstwo... Równocześnie kapral Nobbs zostaje uznany potomkiem szlachetnego rodu, co nie bardzo mu się podoba, bo musi teraz bywać na salonach i zachowywać się jak jaśnie pan, a nie jak normalny człowiek ulicy. Vimes też nie jest z tego powodu zadowolony, ale cóż poradzić, jeśli faktom odkrytym przez heraldyka nie można zaprzeczyć. Angua zmaga się ze swoją naturą, Marchewa jak zawsze trzyma się przepisów, choćby najbardziej archaicznych, a nowo przyjęte do straży krasnoludy okazują się kobietami. Wyjaśnienie zbrodni okaże się jednak nader prozaiczne. Typowy kryminał osadzony w świecie fantasy. Bardzo dobry, ze świetnymi jak zawsze kreacjami bohaterów, urozmaicony specyficznym humorem Pratchetta, pełen odniesień i nawiązań do znanych motywów kultury. Sporą część treści zajmuje problem akceptowania inności, tolerancja wobec odmiennych istot czy właściwości ich natury, na które nie mają przecież wpływu; stopniowe ujawnianie swej natury, dochodzenie do tej pewności siebie, jaka pozwala nie reagować impulsywnie na nierozumne zaczepki, poczucie odrębności i istotności każdego żyjącego i myślącego organizmu. Ładne pokazanie bardzo ludzkich problemów w sposób obrazowy, jaki powinien dotrzeć do każdego czytelnika.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Moja opinia jest bardzo subiektywna. Z czego to wynika? Generalnie nie jestem fanką fantastyki. Po Pratchetta jednak czasami sięgam, gdyż mimo latających żółwi i wrednych czarownic - jego humor rozklada mnie na łopatki. Tak cięty język i trafne spostrzeżenia prezentuje mało kto. To samo znajdujemy i w tej powieści. I mimo że "kryminalna fabuła" nie bardzo ma sens, jakoś nie przeszkadza to czytać Na glinianych nogach z przyjemnością i lekkim uśmiechem na ustach.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tym razem mamy kolejną kryminalną historię w Ankh-Morpork.  Ktoś zabija nieszkodliwych staruszków.  Ktoś truje Patrycjusza. A do tego miejscowe golemy popełniają samobójstwa.  Sprawy jak się zdaje na pierwszy rzut oka zupełnie z sobą niepowiązanych próbują rozwiązać komendant Vimes i kapitan  Marchewa.  Oczywiście z pomocą pozostałych  funkcjonariuszy ze Straży Nocnej.  A jej szeregi  powiększają się o coraz ciekawszych rekrutów.  W tym tomie moje serce skradła Cudo Tyłeczek. 

Niektórzy z naszych bohaterów  rozwijają się,  otwierają na nowe możliwości.  Inni tkwią we własnym świecie. Ale każdy z nich jest naprawdę rewelacyjny.  Ten tom czytałam z prawdziwą przyjemnością. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jedna z bogatszych w mądre przesłania pozycji Sir Terry'ego. Wiele uwagi poświęcono w niej kwestiom definicji człowieczeństwa, wolności, tolerancji czy tożsamości. Do znanej i lubianej drużyny Straży Ankh-Morpork, dołączają kolejne nietuzinkowe postacie. Powieść ma charakter kryminalny. Intryga stopniowo coraz bardziej wciąga czytelnika i skłania go do szukania własnych odpowiedzi na temat charakteru zbrodni i jej sprawcy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kapitan straży próbuje rozwikłać niezwykle trudną zagadkę. Ktoś zagraża życiu Patrycjusza. Jest wiele poszlak, ale żadna nie jest drogą fo rozwiązania. 

 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)