Własna (filo)Sofia - wiersz

Próżnuję w nicości

Pysznię się pysznie

Aż oblizuję nieme wargi

Może w zwierciadle wypukłym

Czytaj głowie

Znajdę odpowiedz

Gdzie w kalendarzu

Znajdę chwilę wytchnienia

Od wspomnień

Unoszę się nad ciałem

Wyparowuję bezzapachowo

Bo dusza nie pachnie

Opryskuję opryskliwe twarze

Chwilą oddechu by zrosić

Ich beznamiętne miny

Płynę bezczynnie z czasem

By czasem ruszyć z nurtem

I bezterminowo wspominać

Robię to na przekór Epikurom

I na złość Stoikom

Jak i szydzę z cyników

W wielkim skrócie

Wymyślam filozofię

Tworzącą siebie