nasze szczęście nie umiera w codzienności - wiersz

jak co rano parzysz kawę
aromatem bez pożegnań
a ja znowu zgotowałem karę

mruczę przy goleniu
i nie wiem co na to słowiki
ale wiem
że nadal sobie z tym radzisz
że nie przeminął czas
choć przecież
pierwsze mruczenie
odbyło się tak dawno