Pomnik z marmuru - wiersz

Stoję niczym pomnik na przedmieściu

Z marmuru serce cicho tyka

W około pustka, choć ludzi pełno

Gdzieś w oddali gra muzyka.

Czekam tak aż przyjdziesz, raz choć

I w me oczy spojrzysz szczerze

Bym mógł porwać cię w ramiona

I powiedzieć w co znów wierzę.

A ma wiara pragnie kwitnąć

Podlewana twoją wonią

Czarna kotko, ma bogini

Twoja siła jest twą bronią.

Biada temu kto cie zrani

Kto bezczelny, biada temu

Jedno wiem, że tylko ty...

Jesteś przeznaczona sercu memu.

Więc podejdź i mrugnij

I wybacz kochana

Odtąd już nigdy