Moja opinia
Fajna sprawa. Każde z dwóch opowiadań czy też mikropowieści czyta się z przekonaniem, że autor traktuje czytelnika jak inteligentnego partnera, który zna się na literaturze i jest ona dla niego...
czytaj dalej
Moja opinia
Jest wątek sensacyjny, jest też kulturowy kontekst; widać, że autor świetnie zna najważniejsze toposy kultury, co nie dziwi u znanego reżysera teatru muzycznego. Czyta się świetnie, ale nie sposób uciec...
czytaj dalej
Moja opinia
Pytanie, czy to jest fantastyka klasyczna... W moim przekonaniu Gortat - jak to on - wykorzystuje konwencje scence fiction, ale jego ambicje są większe. Wykorzystuje przede wszystkim elementy, które...
czytaj dalej
Moja opinia
Tak potrafią pisać tylko starzy mistrzowie, nie goniąc za modą, niespiesznie. Rzecz dla koneserów, dla tych, którzy potrzebują sztuki, bez niej usychają. Prawda, ze to niedzisiejsze oczekiwania? Cóż, takie...
czytaj dalej
Moja opinia
To trzeba przeczytać w całości. Rozmowy korespondują ze sobą, kłócą się, nawiązują do siebie. Rzadko zdarzają się na naszym rynku takie wielogłosy światopoglądowe. Tu mówi się nawet o religijności w sposób...
czytaj dalej
Moja opinia
Powieść wielowarstwowa. Mnie najbardziej przypadł do gustu kontrast między językiem młodego kaleki, który wie, ze nigdy nie będzie twardzielem, ale udaje takiego, a miękkim - jak aksamit- kobiecym kwileniem...
czytaj dalej
Moja opinia
Świetnie się czyta, choć nie ma tu ani hektolitrów krwi, ani wampirów. Tyle, ze zmusza do zadumy nad samym sobą i nad tym, czy nie marnuje się życia....
czytaj dalej
Moja opinia
Ta książka może stać się wyzwaniem dla niejednej czytelniczki i niejednego czytelnika. Dlaczego? Jej bohaterowie są kontrowersyjni, nie można ich bez zastrzerzeń polubić. Mogą budzić współczucie, ale i oburzyć...
czytaj dalej
Moja opinia
Piotr Lipiński wydał właśnie ( jako współautor) zbiór reportaży "Absurdy PRL". Czy może być większy absurd niż historia Jacka Karpińskiego? To PRL w pigułce - z biurokracją, zawiścią, marnotrawieniem energii...
czytaj dalej