Gdy nadchodzi świt
Cindy Woodsmall

Cindy Woodsmall jest mężatką, matką pięciorga dzieci. Przez wiele lat zajmowała się domem. Dopiero zawarcie znajomości z rodzinami Amiszów Starego Zakonu, które miało miejsce przy okazji pracy nad filmem dla National Geographic, zaowocowało powstaniem pięknej powieści. To właśnie Amiszom i ich życiu poświęciła swą pierwszą powieść „Kiedy serce płacze”. Kontynuacją jest powieść „Gdy nadchodzi świt”.

Bardzo żałuję, że nie miałam możliwości przeczytania pierwszej części. Dopiero, gdy w moje ręce wpadła powieść „Gdy nadchodzi świt”, zorientowałam się, że to jest już kontynuacja. I tu nastąpiła chwila zwątpienia. Czy czytać drugą część bez poznania pierwszej? Zdecydowałam się na to i mogę teraz śmiało stwierdzić, że jest do doskonała, romantyczna, pełna miłości historia. Autorka tak wspaniale wprowadziła nas w świat głównej bohaterki Hannah Lapp i jej rodziny, że nawet osoby nie znające wcześniejszych ich losów szybko „wkręcą się” w historię, będą z ochotą czytały kolejne strony i z uśmiechem poznawały losy bohaterów, jak i życie Amiszów.

Główną bohaterką, jak już wcześniej wspomniałam, jest Hannah Lapp. Żyje w „hermetycznym” świecie Amiszów. Z dala od cywilizacji i taniej rozrywki. Jej życiem żądzą inne prawa, niż zwykłej nastolatki. Hannah poznajemy w momencie, gdy jej świat legł w gruzach. Wsiada do pociągu i odjeżdża w sobie tylko znaną stronę. Przed czym dziewczyna ucieka? Okazuje się, że została zgwałcona, zaszła w ciążę i urodziła dziecko. Jednak dziecko to zmarło, a ona sama została potępiona przez wspólnotę Amiszów. Postanowiła uciec od rodziny, od chłopaka, którego bardzo kochała i rozpocząć nowe życie u boku ciotki, która przed laty również została odrzucona przez wspólnotę. 

Hannah bardzo brutalnie zostaje rzucona w świat, którego nie zna. Jednak doskonale daje sobie radę, zaczyna powoli poznawać wszystkie nowinki techniczne, podejmuje naukę w szkole dla pielęgniarek, dostaje pracę w szpitalu, uczęszcza na spotkania dla ofiar gwałtu. Tęsknota za rodziną i ukochanym Paulem wydaje się być nie do zniesienia. Jednak na drodze Hannah pojawia się nagle i niespodziewanie inny mężczyzna. To dzięki Martinowi Hannah odzyskuje wiarę w siebie, zaczyna normalnie żyć.

Jednocześnie, wraz z losami Hannah, poznajemy również dalsze losy pozostałych Amiszów, od których dziewczyna uciekła. Obserwujemy, jak się zachowują, czym zajmują się na co dzień, jakie mają poglądy na życie i na to co się wydarzyło. Jest to bardzo pouczające i pomocne dla osób zupełnie nie mających wcześniejszego kontaktu z Amiszami, bardzo pomocne w poznaniu lęków, obaw i uczyć głównej bohaterki. 

Cały ten świat Amiszów jest dla mnie wielką zagadką. Przyznam, że gdy przeczytałam pierwsze strony powieści, byłam pewna, że akcja toczy się w czasach bardzo nam odległych. Samo to, że nie mają samochodów, przemieszczają się dorożkami, już wprowadziło mnie w lata co najmniej początku dwudziestego wieku. A tu nagle, w kolejnym rozdziale ktoś coś sprawdza w internecie. Powiem szczerze, że myślałam, że to jakaś dziwna wpadka autorki. Dopiero kolejne kartki książki wprowadziły mnie w świat Amiszów. Po przeczytaniu książki poczułam potrzebę głębszego poznania ich świata. Jednak do końca nie rozumiem ich poglądów, ich zapatrywania się na świat. Dlaczego, w dobie takiego szybkiego rozwoju technicznego, oni dalej pozostają w tyle. Dlaczego się nie kształcą, nie chcą poznawać życia. Przeraziło mnie również to, że kobiety są zupełnie nie przystosowane do życia, można powiedzieć dobitnie - zacofane. To powoduje, że bardzo łatwo je skrzywdzić, wykorzystać, a potem to one same, tak jak główna bohaterka powieści, muszą ponosić tego konsekwencje i ze spuszczoną głową przyjąć na siebie całą winę. Dlaczego Amisze tak bardzo izolują się od reszty świata? 

A wracając do samej książki, to mogę z czystym sercem polecić ją każdemu, kto lubi piękne historie, napisane prostym, ale bardzo ładnym językiem, bez zbędnych opisów i „naciągań”. To miła lektura na zimowe wieczory.

I teraz z niecierpliwością czekam na trzecią część…