Pamiętnik lesbijki
Eryk Edwardsson

Pamiętnik lesbijki to lektura zdecydowanie specyficzna i poruszająca temat tabu. Spodziewałam się po niej rozchwianej emocjonalnie nastolatki, która nie wie czego właściwie oczekuje od życia, przepełnionej erotycznymi scenami, w której bohaterkami są dwie dziewczyny. Czy moje przypuszczenia były słuszne? Czy książka o lesbijkach może mieć większą głębię i poruszać ważne tematy?

     Nati jest niezwykle inteligentną, nadwrażliwą i przeintelektualizowaną dziewczyną, która szuka odpowiedzi na pytanie kim jestem? Natalia jest nastolatką z pewnym bagażem doświadczeń, który popycha ją do poznania czegoś nowego. Zniesmaczona swoim dotychczasowym otoczeniem dresiarzy, zaczyna fascynować się pewną grupą gothów. Trafia na fanatyków wampiryzmu, a jej uczucia zaczynają wirować. Jak cienka granica jest pomiędzy przyjaźnią a miłością? Co popycha nas, by móc stwierdzić kocham mężczyznę lub kobietę?

     Eryk Edwardsson swoją powieść ukończył w 2005 roku, ukazując w niej aktualne środowisko nastolatków. Fascynacja zespołem TATU, komunikatory Gadu-Gadu, czy walkmany w dniu dzisiejszym, to prehistoria. Zdecydowanie książka nie odzwierciedla już aktualnego wizerunku młodzieży. Powieść ta skłoniła mnie, do porównania co się przez tą dekadę zmieniło. W dzisiejszej dobie internetu mam wrażenie, że zmieniło się wszystko. Poza tym jestem pewna, że zupełnie inaczej odebrałabym tę książkę właśnie w 2005, kiedy byłam jeszcze piętnastolatką szukającą własnej drogi, a inaczej odbieram ją teraz. Wtedy racze ciężko byłoby mi doszukać się w niej czegoś więcej. Miałam dylemat, czy po nią sięgnąć. Trochę się jej obawiałam. Zastanawiałam się, jakie będzie ej wnętrze. Widząc tytuł, nasuwały mi na myśl się dwie inne książki - Pamiętnik narkomanki oraz Pamiętnik nimfomanki. Powieść Eryka Edwardssona umieściłabym pośrodku. Nie wpadłabym na to, że autor stosując narrację pierwszoosobową, tak dokładnie zagłębi się w psychikę Natalii. Czy homoseksualizm w 2016  roku wciąż jest tematem tabu, jak kiedyś? Może związki mężczyzn jeszcze tak, ale kobiet z całą pewnością nie. Dlatego też, książka mną nie wstrząsnęła. Osobiście znam kilka dziewczyn, które swoje uczucia wolą kierować właśnie do płci pięknej. Znając przykłady z życia, nie zdziwiła mnie tematyka książki, choć przyznam szczerze, nie za często spotyka się ją w polskiej literaturze. To co mnie zaskoczyło, to poruszane przez autora wątki. Szukanie własne tożsamości, ufanie stereotypom.Z tego względu książkę polecam zarówno młodym, jak i starszym ludziom, w których zakorzenione są bardzo mocno stereotypy. Pamiętnik lesbijki to również książka, w której przedstawione jest mylenie feminizmu z homoseksualizmem. 

     Autor książki jest absolwentem socjologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W powieści często przytacza różne terminy socjologiczne i filozoficzne. Najczęściej pojawiają się one w przemyśleniach głównej bohaterki. Przyznam, że niektórych nie rozumiałam, jednak patrząc na całość, nie przeszkadzały mi za bardzo. Poza momentami przemyśleń i wysnuwanych refleksji przez Natalię, język pisarza jest lekki, prosty i przyjemny. W dialogach pojawia się spora ilość wulgaryzmów i potocznych zwrotów. Warto o tym wspomnieć, gdyż nie każdy jest w stanie przez to przebrnąć. Podobało mi się to, że temat subkultur został jedynie delikatnie zarysowany. Poza scenami erotycznymi i obrazoburczymi (których nie ma zbyt wiele), pojawiają się również sceny pełne przemocy i okrucieństwa. Akcja toczy się bardzo odpowiednim tempem, a zakończenie książki zdecydowanie zaskakuje!

     Pamiętnik lesbijki to na swój sposób powieść wyjątkowa. Porusza niezwykle trudne i ważne tematy i sprawia, że nie można obok niej przejść obojętnie. Książka nie jest lekka, a żeby ją zrozumieć, należy się dobrze wczytać. Pamiętnik lesbijki to lektura niezwykle emocjonująca, którą zdecydowanie zapamięta się na długo.