Cześć, mam na imię Michał
Michał Krupa

   Od tej książki wszystko się zaczęło... W zasadzie nie od niej. Ta przypadkowo zakupiona przeze mnie książka okazała się ważnym drogowskazem na  jednym z wielu skrzyżowań drogi prowadzącej przez moje życie. To jak wyglądało ono wcześniej, dużo wcześniej, można by przyrównać do kierowcy w godzinach szczytu pod działaniem amfetaminy. Totalny chaos, zniszczenie i brak akceptacji siebie samego.Ta jedna książka  wpłynęła na mnie bardziej niż rozdziewiczenie.

   „Hazard jest podstępną suką”... Tak między innymi określa go Krupa na jednej ze stronic swojej książki. Dobre i trafne określenie, szczególnie gdy wie się co jest po tych trzech kropkach. Ja jednak odważyłbym się na zastąpienie słowa hazard na uzależnienie.

   "Cześć mam na imię Michał" leży sobie teraz na widocznym miejscu i stanowi pewnego rodzaju przypominajkę o tym co może się ze mną stać, do jakich czasów mogę powrócić gdy nie będę na siebie uważać.

   Główny bohater książki Michał jest typowym dupkiem, który postrzega innych ludzi jako  swoje szanse na awans oraz dobry zarobek. Patrzy na świat z bardzo wysoka widząc właściwie tylko pieniądze. Postać z punktu wyjścia nie wzbudzająca sympatii. Otacza się towarzystwem młodych rekinów finansowych i z nimi także lubi imprezować. Pewnego wieczoru  przyjaciele pokazują mu maszyny do grania na pieniądze. Michał przegrywa pierwszą sumę. Niby jest zły na siebie, ale dochodzi do wniosku, że jest to bardzo dobra odskocznia od codziennego stresu. Oczywiście gra  coraz częściej i za coraz to większe pieniądze. Po drodze żeni się, awansuje otwiera prywatną firmę finansową. Rodzi się syn. Jego życie układa się wyśmienicie, ale już z hazardem w tle. Po jakimś czasie życie musi gonić za hazardem. Powoli Michał przystosowuje pracę i rodzinę do rozwijającego się uzależnienia. Oczywiście według bohatera jego problemy nie są absolutnie spowodowane graniem. Wszystko i wszyscy dookoła są winni jego nieszczęściom. Kredyt bankowy, drugi, trzeci... pożyczki od znajomych, lichwiarzy... Dno zbliża się bardzo szybko i niestety Michał ciągnie ze sobą najbliższą rodzinę. Więzienie, terapia, praca nad sobą i odbudowa życia. Niby sielanka i historia z romantycznym zakończeniem typu „ i żyli długo i szczęśliwie”. Może, może tak się zdawać do trzeciej od końca strony.

   Powieść Michała Krupy Cześć mam na imię Michał napisana jest prostym językiem i potraktowana została jako pewnego rodzaju wspomnienia. Podkreślam” pewnego rodzaju”. Książka przesiąknięta jest emocjami a wartka akcja wciąga od pierwszych stron. Czasami wręcz czułem, że stoję tam  obok niego. Kogoś mogą razić wulgaryzmy i wręcz nieludzkie, chore sposoby myślenia głównego bohatera. Jednak taki mocny, twardy i bezwzględny sposób przekazu był, według mnie, jedynym właściwym. Po prostu czuć prawdziwość historii. Bardzo dobrze opisane zostały przemyślenia Michała i cały ten chory bałagan jaki hazardzista ma w głowie. Poza tym przyrównie naszego życia do ogrodu- mistrzostwo świata.

 Polecam każdemu kto lubi coś więcej niż tylko kiepskie romansidła i książki ze szczęśliwym zakończeniem. Polecam także tym, którzy cenią sobie dobre i dogłębne analizy psychologiczne oraz niestandartowe zakończenia historii.

Informacje dodatkowe o Cześć, mam na imię Michał:

Wydawnictwo: Novae Res
Data wydania: 2013-12-30
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788379420001
Liczba stron: 174
Dodał/a opinię: brus