Idealna chemia
Simone Elkeles

Unikam jak ognia romansów młodzieżowych, jednak "Idealna chemia" co jakiś czas obijała mi się o uszy, aż wreszcie trafiła w moj ręce. Z każdej strony zalewały mnie pozytywne komentarze na temat tej powieści, przyznam więc, że spodziewałam się czegoś odrobinkę lepszego, jednak lekturę będę wspominać mile. Historia jest przewidywalna, a wątki były już wielokrotnie wykorzystywane. Powieść przypomina mi bardzo "Trzy metry nad niebem", które jakiś czas temu miałam przyjemność obejrzeć. To już przecież było: Ona - bogata i popularna, kapitan drużyny cheerleaderek, spotyka się oczywiście z kapitanem szkolnej drużyny footbolowej. On - ubogi Meksykanin, który mieszka z matką i dwojgiem braci w biedniejszej części miasta. Należy do gangu - Latynoskiej Krwi. Przypadek sprawia, że przez cały rok szkolny mają razem pracować na chemii. Mimo że początkowo nie są tym faktem zachwyceni, z biegiem wydarzeń rodzi się między nimi uczucie, a na jaw wychodzi, że bohaterowie wcale nie są tacy, za jakich się ich uważa. Rozdziały są napisane naprzemiennie, z perspektywy Britanny i Alexa, co daje nam szersze pole widzenia. Polubiłam tych bohaterów, mimo że pozornie całkiem inni, to jednak bardzo do siebie podobni. Muszę przyznać, że to nie rodzące się między nimi uczucie mnie ujęło. O wiele bardziej byłam zainteresowana stosunkami Brittany z rodzicami - bardzo nerwową matką, która oczekuje od bohaterki bycia perfekcyjną w każdym calu, a także ojcem, którego wiecznie nie ma w domu - oraz z cierpiącą na porażenie mózgowe siostrą, Shelley. Myślałam, że będę mieć do czynienia z głupiutką dziewczyną, a tymczasem dostałam osobę mocną kochającą swoją rodzinę, pielęgnującą codziennie 20-letnią chorą osobę, która sama nie potrafi powiedzieć słowa. Ta miłość bohaterki do siostry wzruszyła mnie bardziej niż związek Brittany z Alexem. On z kolei ujął moje serce swoją troską o rodzinę, szacunkiem do matki... Facet, który grał twardego gangstera jest tak naprawdę dobrym chłopakiem, który chce tylko chronić swoją rodzinę, marzy o studiach, chce coś osiągnąć w życiu. Są to takie jego marzenia, które czają się gdzieś w zakątkach umysłu i wychodzą na światło dzienne praktycznie tylko wtedy, gdy w pobliżu jest Britanny... Na uwagę zasługują także drugoplanowe postacie - doktor Aguirre i pani Peterson, którzy wierzą, że świat można zmienić, wystarczy tylko zrobić pierwszy krok i pójść odpowiednią drogą, nawet jeśli jest ona trudniejsza. Jako że Alex jest Meksykaninem, nie mogło zabraknąć hiszpańskich zwrotów, a także odrobinki meksykańskiej kultury, co dodało wszystkiemu autentyczności, ponieważ naprawdę miałam wrażenie, że mam do czynienia z Meksykańczykami. Na początku trochę się gubiłam przy hiszpańskich wstawkach, jednak po jakimś czasie przyzwyczaiłam się do tego. Powieść była opisywana jako wyciskacz łez, jednak ja "wycisnęłam" z siebie tylko kilka kropel, już przy samym końcu. Podejrzewam, że gdybym była kilka lat młodsza, wszystko odczułabym dużo bardziej. Powieść z pewnością mozna polecić wszystkim nastolatkom, jest to przyjemne czytadło. Sama również poznałabym dalsze losy Alexa i Brittany. "Idealna chemia" może nie będzie moją ulubioną powieścią, ale kiedyś pewnie jeszcze do niej wrócę.

Informacje dodatkowe o Idealna chemia:

Wydawnictwo: Amber
Data wydania: 2013-04-16
Kategoria: Obyczajowe
ISBN: 9788324145935
Liczba stron: 336
Język oryginału: amerykański
Dodał/a opinię: aishiteru