Przeszłość, zamknięta w okowach szaleństwa, to nie tylko czas miniony. To tajemnica, która drażni i intryguje. To chwila, która nie pozwala ruszyć z miejsca. To wydarzenie, które usuwa w cień nie tylko teraźniejszość, ale też przyszłość. Jest tylko ona. Tajemnica. Zagadka. Niewyjaśniony mord czy perfidnie zaplanowana intryga? Kto jest sprawcą? Czy zrozumienie niewytłumaczalnego w ogóle jest możliwe?
Jak to jest otrzeć się o śmierć? Jak to jest być jedynym ocalałym? Jeremiah Salinger, filmowiec dokumentalista, dowiaduje się o tym na własnej skórze. Gdy z całą rodziną przeprowadza się do rodzinnej miejscowości swojej żony, nic jeszcze nie wróży katastrofy. Ma w głowie tylko jedno: pracę. W najnowszym filmie zamierza przedstawić zawód górskich ratowników. Ale nie sztucznie i bezpiecznie. Chce być na miejscu, chce śledzić każdy krok, poczuć ryzyko. I tak się właśnie dzieje. Jedna z wypraw okazuje się tragiczna w skutkach, a Jeremiah traci nie tylko zapał, ale też zdrowe zmysły. Nie może pracować, nie może żyć. Tylko rozmowa jest dla niego ratunkiem. A podczas jednej z nich... dowiaduje się o brutalnym mordzie, który miał miejsce dokładnie w tych samych górach, które nieomal pozbawiły go życia. Przypadek? A może klątwa? Jakim cudem, po ponad trzydziestu latach wciąż nie ustalono sprawcy? Zmowa czy wyjątkowo sprytny morderca? A może winna jest... bestia z gór?
Gdy zaczynałam czytać tę książkę, zupełnie nie wiedziałam czego się po niej spodziewać. Kwalifikowana jest jako thriller, ja jednak nie poczułam szczególnego lęku. Może lepszym określeniem jest kryminał? To również nie pasuje, przynajmniej nie w typowym znaczeniu. Istota zła to książka inna niż wszystkie. I to w pozytywnym znaczeniu!
Zaintrygowała mnie już od pierwszej strony. Wystarczyło dwie i pół strony, by motyw przywodni rozbudził na całego moją ciekawość. A potem kilka kolejnych... żebym zapomniała o nim na rzecz kolejnej historii. Wszystko dlatego, że w powieści jest aż gęsto od sekretów, tajemnic i dziwnych niedopowiedzeń. Jeremiah jest w mieście nowy, a wraz z nim my. Cały czas ma pod górkę. Miejscowi traktują go jak obcego i pilnie strzegą swojej przeszłości. Zwłaszcza tej, która nas najbardziej interesuje, historii masakry. Wyjaśnienie całej sprawy wymaga od bohatera więcej niż jakikolwiek wcześniejszy temat. Musi wgryźć się w społeczność i rozszarpać najbardziej skrywane rany. I to jest chyba najciekawszy aspekt opowieści. Wszystko, co się dzieje, czego się dowiadujemy, nie jest moralnie oczywiste. Każda historia ma co najmniej dwie twarze, a napotkani ludzie nie zawsze są pozytywnie nastawieni.
Czemu piszę o tym, jakbym brała w tym udział? Bo tak się czułam, jakbym krok po kroku, razem z bohaterem, rozwiązywała zagadkę. Znacie klimat starych, dobrych przygotówek np. pierwszą część Syberii (chodzi o grę komputerową)? Ja odczuwałam to właśnie w ten sposób. Żeby czegoś się dowiedzieć, trzeba się porządnie nachodzić, nie raz ruszyć głową, a czasem i w nią oberwać. A wszystko jest tak subiektywne jak to... bywa w życiu. To zdobywanie informacji kojarzyło mi się jeszcze z historiami opowiadanymi w długie, zimowe wieczory. Ta powieść składa się głównie z rozmów, przynajmniej jeśli chodzi o te jej części, które napędzają fabułę.
I właśnie z tego powodu nie pasuje mi tu ani określenie thriller, ani kryminał. Jest uczucie niepokoju, ale nie obezwładniające czy paraliżujące. Akcja toczy się wokół morderstwa, ale umieszczonego w akcji w nietypowy sposób. Jest to za to bardzo dużo z powieści obyczajowej. I te elementy są nie tylko dobrze oraz ciekawie napisane, ale przede wszystkim... mądre. Kto by się spodziewał, że książka z takim opisem, może skłonić do myślenia. A jednak. Nie sposób nie zwrócić uwagi na kilka spraw, nie zamyślić się.
Najwięcej uwagi skierowane jest nie na to, co dzieje się na zewnątrz, ale wewnątrz człowieka. Dlatego muszę uprzedzić, że nie jest to opowieść, po której boimy się zgasić światło, w której co chwilę ktoś celuje z broni do bohatera, a raz na parę stron wyskakuje mu zza pleców. Tutaj napięcie buduje się powoli, a sama akcja pozbawiona jest ,,tanich sztuczek". I chociaż towarzyszymy bohaterowi do samego końca... tak naprawdę nie wiemy, dokąd zmierza historia. Nie wpływa to jednak negatywnie na odbiór historii, a jedynie potęguje jej realizm. Bo jednocześnie mamy styczność z niezwykłym i zupełnie zwyczajnym. Z jednej strony mroczny sekret sprzed lat, z drugiej zaś życie codzienność. To, co pozornie mogłoby wydawać się sprzeczne, w połączeniu wyszło idealnie, tworząc wciągający klimat i zagmatwaną strukturę zależności. Co więcej, chociaż zagadka okazuje się dość skomplikowana, a fabula wielowątkowa i obfitująca w mnóstwo bohaterów... ani na chwilę nie tracimy orientacji w biegu wydarzeń. Wszystko układa się płynnie i harmonijnie.
Najlepsze zostało jednak na koniec. Chociaż w trakcie fabuły pojawiło się kilka kulminacyjnych zwrotów, okazały się niczym w porównaniu z zakończeniem. Również sama historia trwała o wiele dłużej, niż to przypuszczałam. W sytuacji, kiedy wszystko się wyjaśniło, ja wciąż miałam przed sobą kilkadziesiąt stron. I jak się okazało, były to strony kluczowe. Jeszcze bardziej wciągające, jeszcze mocniej elektryzujące, sprawiające, że wszystkie części układanki nagle zaczęły do siebie pasować. To było zakończenie nie tylko z przytupem, ale prawdziwym trzęsieniem ziemi. Istota zła jest nie tylko godna polecenia, ją po prostu trzeba przeczytać!
więcej
Informacje dodatkowe o Istota zła:
Wydawnictwo: W.A.B.
Data wydania: 2016-11-23
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN:
Liczba stron: 480
Tytuł oryginału: La sostanza del male
Język oryginału: włoski
Tłumaczenie: Stanisław Kasprzysiak
Dodał/a opinię:
Dominika Róg-Górecka
Kup książkę Istota zła
Sprawdzam ceny dla ciebie ...
Cytaty z książki
REKLAMA
