Nadzieja
praca zbiorowa;

„Nadzieja” to zbiór, na który czekałam i po którym dużo sobie obiecywałam. Znakomici autorzy i autorki, różne gatunki, no i szczytny cel – wszystko to zachęcało do kupna. No i ta piękna, elegancka, zielona okładka - czyli w kolorze nadziei - to sugerowało, że kompozycja jest bardzo dobrze przemyślana i dopracowana. Książkę zaczęłam czytać od razu, gdy wpadła w moje ręce i przyznam, że bardzo trudno ją obiektywnie ocenić jako całość, bo są tam cudowne utowry, jak i takie, które mnie nudziły.

Są tutaj bardzo różne gatunki: od opowiadań, poprzez eseje, wiersze, komiksy, do wyboru, do koloru – myślę, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Różni twórcy, więc i różny poziom, jak to bywa w przypadku antologii. Jest kilka perełek, i kilka historii, przez które nie przebrnęłam, bo zwyczajnie mnie znudziły. Można czytać po kolei, można wybierać ulubionych autorów – kolejność nie ma znaczenia, bo te historie wiąże tylko temat przewodni – czyli nadzieja. Ja bardzo lubię czytać opowiadania, bo to prosty sposób na zapoznanie się z nowymi autorami i zorientowanie, czyj styl mi pasuje. W krótkiej formie – czyli bezboleśnie, a w każdym razie – lepiej niż gdy się trafi na opasła powieść, która zupełnie do nas nie trafia.

Zbiór otwiera opowiadanie naszej noblistki – niezwykłe, klimatyczne, po prostu – w stylu Olgi Tokarczuk. Choćby dla niego warto było kupić tę książkę. A zamyka je – piękna w swej prostocie historia Mariusza Szczygła – też dokładnie w Jego stylu, który bardzo cenię. Obydwa te utwory tworzą wspaniałą klamrę, a pomiędzy nimi znajdziecie wielką mieszankę stylów i gatunków.  

Zaskoczyła mnie Hanna Krall i jej zabawna (ale dająca do myślenia) sztuka dla dzieci o zbuntowanych „złych” postaciach z bajek, które nagle postanawiają, że nie będą czynić zła. Zachwycił mnie Adam Wajrak swoją przepiękną opowieścią o umieraniu w Puszczy – chyba jeszcze nigdy nikt nie zawarł tylu pozytywnych przesłań i właśnie nadziei w tekście o śmierci… Paradoks? Nie – tego się nie da wytłumaczyć, to trzeba po prostu przeczytać. Tę opowieść polecam każdemu, a zwłaszcza – ludziom zajmującym się w Polsce polityką związaną ze środowiskiem i gospodarką leśną. Z kolei opowiadanie Wojciecha Chmielarza zostawiło duży niedosyt – jakby było tylko wstępem: wciągnęła mnie ta historia, przewracam stronę – i koniec… Jest tutaj też piękne rozważanie o wieku, kontakcie z naturą i samotności w wykonaniu Andrzeja Stasiuka, jest zabawna i przewrotna opowieść Łukasza Orbitowskiego, rozbrajająco wzruszająca – Sylwii Chutnik. Zresztą – długo by wymieniać, bo historii jest wiele.

Część utworów nawiązuje do kwarantanny i pandemii koronawirusa – i przyznam, że choć sądziłam, że w życiu nie sięgnę po teksty o tej tematyce, bo jestem nią po prostu zmęczona, bardzo dobrze mi się je czytało. Zwłaszcza opowieść o ozdrowieńcach i ich poczuciu wspólnoty – naprawdę ciekawe. Są tutaj też przepiękne historie o odchodzeniu, jak i takie o chorobach („Zjawa” – autentyczna historia, czyta się jednym tchem) czy kataklizmach (np. bardzo budująca opowieść o laleczkach Tsunamikach). Rzeczywiście teksty są bardzo różnorodne, a wszystkie je łączy tytułowa Nadzieja – bo nawet w tych o umieraniu jest jakieś ziarenko, mała iskierka światła, która nie pozwala do końca zgasnąć właśnie tej nadziei. Niektóre mówią o sprawach niezwykłych, inne – o codzienności, która jednak tylko z pozoru jest szara.

Dla książkoholiczki ta książka to podwójna korzyść: bo kupujesz książkę, z której dochód idzie na cele charytatywne, więc nikt nie będzie marudził „znowu książka!”, a przy tym zapewniasz sobie wiele godzin rozrywki na najwyższym poziomie.

Komu ta książka się spodoba? Jest w niej tyle treści, taka różnorodność tematów, motywów, gatunków i stylów, że chyba każdy znajdzie coś dla siebie.

Podsumowując: szczytny cel i piękne opowieści, które naprawdę niosą w sobie duże pokłady nadziei, a zarazem udowadniają, że ta nadzieja ma różne oblicza.

Informacje dodatkowe o Nadzieja:

Wydawnictwo: Agora
Data wydania: 2020-07-08
Kategoria: Literatura piękna
ISBN: bd
Liczba stron: 400
Dodał/a opinię: Joanna Tekieli

Tagi: bóg