Nauczycielka
Judith W. Taschler

W zawód pisarza wpisane jest życie opowieściami, tworzenie ich, wymyślanie czy czerpanie z historii innych. Literat kocha książki zapewne podobnie głęboko jak nauczycielka literatury. Połączenie tych dwóch profesji wydaje się mariażem idealnym. Ale co się stanie, gdy ich wspólna opowieść zacznie żyć własnym życiem i niepostrzeżenie wymknie się im spod kontroli? O trudnych relacjach międzyludzkich, wielkich ambicjach, miłości i samotności, a także skrywanych tajemnicach opowiada w najnowszej powieści Judith W. Taschler.

Xaver Sand jest pisarzem, od dziecka marzy o sukcesie, ale nie jest w stanie go osiągnąć. Związek z Matyldą okazał się zbawienny dla jego ambicji – kobieta pomogła mu stworzyć trylogię dla młodzieży, która w mig stała się bestsellerem. Wówczas bohater automatycznie zapomina o zasługach ukochanej. Marzy mu się międzynarodowa sława, szuka więc sposobów, by osiągnąć cel. Odchodzi bez słowa.

Po kilkunastu latach nadarza się okazja do ponownego spotkania pisarza i nauczycielki literatury w innsbruckiej szkole. Xaver ma poprowadzić warsztaty dla klasy prowadzonej przez Matyldę Kaminski. Odżywają wspomnienia, zabliźnione rany pękają, a wzajemne opowieści zabarwiają się coraz mroczniejszą treścią.

Xaver to typ osoby, która okrutnie wykorzystuje ludzi do swoich celów, ale przychodzi mu za to płacić surową cenę. Żyje na koszt i kosztem innych, jest lekkoduchem, pod zewnętrzną warstwą kryje się sfrustrowany i niedowartościowany Piotruś Pan. W gruncie rzeczy to człowiek bez głębi, zmieniający się tak, by spełnić oczekiwania osób, z którymi aktualnie przebywa. Matylda to ta, która całe życie zmaga się z widmem matki i obsesyjnym pragnieniem bycia od niej lepszą, marzy o dziecku, ale dla miłości jest w stanie porzucić swoje pragnienia i oddać całą siebie partnerowi. Jej silna osobowość, jest w stanie wiele udźwignąć, jest zaradna i zniesie każdy ból, by poznać prawdę.

„Nauczycielka” zachwyca przede wszystkim narracją – Taschler korzysta niemal z każdej formy wypowiedzi, która przedstawia nie tylko zdarzenia (również te z przeszłości), ale i charakteryzuje postacie. Bohaterowie wymieniają e-maile (kreują swoją przeszłość), prowadzą dialogi (stąd w pełni znamy miejsca akcji, tło powieściowe) i monologi (przypowieści), opowiadają sobie wzajemnie historie („z drugim dnem”), czytają listy przodków czy wypisy z pamiętnika pisarza, słuchają wzajemnych zwierzeń.

Autorka nie zajmuje się wątkami pobocznymi, liczą się dla niej wyłącznie bohaterowie, co przekłada się na fantastyczne, głęboko psychologiczne kreacje. Książkę cechuje misterna, przemyślana w każdym szczególe linia rozwojowa wydarzeń. Z fragmentu na fragment fabuła staje się coraz bardziej dramatyczna i intrygująca, skupiająca cała uwagę czytelnika, który usilnie próbuje przewidzieć finał tej historii. Pisarka jednak potrafi zaskoczyć i wprawić odbiorcę w osłupienie.

„Nauczycielka” skupia się na człowieku, poszukiwaniu prawdy w sobie samym, zmierzaniu się z sobą przeszłym i obecnym, na relacjach z innymi. Każdy z nas ma swój motyw, jak twierdzi narrator (np. Inge – wierność, Matylda – zaradność i melancholię, Xaver – próżność) i autorka zmusza nas niejako do odnalezienia własnego. To zdecydowanie książka do przeżywania.