Noc
Bernard Minier

Z kolejnym tomem cyklu Martin Sevraz mam spory problem. „Noc” nie odbiega poziomem, zarówno merytorycznym, jak i formą od pozostałych części. Pojawia się natomiast na początku powieści wątek, który potem – już niepotrzebny – zostaje przez autora porzucony. Wygląda trochę®, jak wciśnięty na siłę do całej tej historii, bo jakoś trzeba było zacząć.

Za morderstwem na platformie, nad którym pracuje norweska policjantka, Kirstin Nigaard stoi nie kto inny, jak Julian Hirtmann, łączy więc siły z Martinem, by wspólnie odkryć rozwiązanie zagadki i znaleźć wielokrotnego oszusta, kłamcę, gwałciciela i mordercę.

Oprócz pracy nad nowym śledztwem, Martin musi pracować nad typowymi rodzinnymi relacjami.  Po os ostatnich wydarzeniach, które miały miejsce w poprzednich tomach, jego córka, Margot, bierze urlop z pracy i przyjeżdża, by się nim zaopiekować.

Martin był przyzwyczajony do samodzielnego mieszkania i teraz, kiedy jego córka nalega, by się jej opowiadał, co w danym momencie robi, gdzie jest i kiedy wróci, wywołuje kolejne napięcia i stres, a one z kolei ciągłe kłótnie. Margot, choć przyjechała zaopiekować się ojcem, ciągle siedzi sama w domu i czuje się samotna, a Martin, który ma teraz bardzo dużo na głowie, obawia się z nią kontaktować, y nie wywoływać w ten sposób kolejnych sporów. Wie, że córka krytykuje go za styl życia, za to, że w jego lodówce znajdują się same niezdrowe przekąski, za palenie papierosów i pracę w nienormowanym czasie, zwykle do późnych nocnych godzin. Nie mówiąc już o nieplanowanych, długich podróżach, czy zatrzymywania się na noc w hotelach.

Sama ma w tym czasie poważne problemy, choć się do nich nie przyznaje. Próbuje zmienić złe nawyki Martina na dobre – kupuje zdrowe jedzenia i wyrzuca stare, zachęca go do wcześniejszych powrotów do domu, dbania o siebie i rzucenia papierosów, gdy tak naprawdę próbuje zadbać o samą siebie.

Martin martwi się nie tylko powrotem Hirtmanna, ale także swoją córką.  Dogadanie się ze sobą zajmie im sporo czasu a i tak dotrą do poziomu, który serdeczny i życzliwy człowiek mógłby nazwać jedynie niezłym.

W międzyczasie autor wprowadza watek, który pojawił się już w kilku oglądanych przeze mnie filmach, czy serialach i którego szczerze nie znoszę. Zawsze mam ochotę przerwać w połowie i z trudem udaje mi się wytrwać do końca. Tu również miałam z tym trudności, bo strasznie mnie ta część historii denerwowała.

Hirtmann, kiedy udaje się go odnaleźć, okazuje się mieć wielu – czasem bardzo zaskakujących wspólników – którzy przekazują mu na bieżąco wszystkie wiadomości, ściśle współpracując, ściągając do niego ofiary i pozostając z nim w stałym kontakcie.

Jesteśmy przyzwyczajeni też do tego, że Servaz robi różne głupie rzeczy, za które mniej, lub bardziej obrywa od swych przełożonych. Tym razem czytelnicy są świadkami tak bardzo głupiego czynu, że trudno uwierzyć, że taki pomysł narodził się w głowie autora. A wyjaśnienie, jak do tego doszło, jest równie absurdalne, co wiara małych dzieci w istnienie zębowej wróżki.

Tłumaczka, Monika Szewc – Osiecka, też nie do końca wywiązała się ze swojej pracy, bo w niektórych zdaniach „udało” jej się pomylić osoby, przez co zdania te nie mają najmniejszego sensu.

Ta część wydaje się na ten moment najbardziej chaotyczna. Zawiera porzucone wątki, zaskakujące zachowania zdawałoby się dobrze nam znanych bohaterów, absurdalne opisy i sytuacje, oraz tytuł, który nie wydaje się mieć nic wspólnego z treścią.

Tym razem jest nieco słabiej, ale może warto przebrnąć i zobaczyć czy w kolejnych tomach poziom nie będzie lepszy.

Informacje dodatkowe o Noc:

Wydawnictwo: Rebis
Data wydania: 2018-01-31
Kategoria: Kryminał, sensacja, thriller
ISBN: 9788380622173
Liczba stron: 436
Tytuł oryginału: La nuit
Język oryginału: francuski
Tłumaczenie: Monika Szewc-Osiecka
Dodał/a opinię: