Henry James jest jednym z moich ulubionych pisarzy, dlatego nikogo pewnie nie zdziwi, że powieść o jego siostrze MUSIAŁAM przeczytać. O Alicji wiedziałam dotychczas niewiele, jedynie kilka zlepków informacji. Liczyłam, że książka Judith Hooper rozwieje nieco tajemniczą mgłę, którą owa postać jest szczelnie opatulona. Zdecydowanie autorce się to powiodło, choć w nie do końca udany sposób.
"Śpiąca Alicja" napisana jest z perspektywy tytułowej bohaterki i w dużej mierze opiera się na jej pamiętniku. Większość powieści to wspomnienia, myśli i marzenia Alicji, na nieco dalszy plan zepchnięte zostały rozwój choroby i rodzina. Obserwujemy rozterki siostry Henry'ego i jej ból z powodu nikłego kontaktu ze światem zewnętrznym, choć - jak sama zaznacza - ma to i dobrą stronę - jej wnętrze zdaje się rozkwitać. Zdecydowanie trzeba przyznać temu rację, bowiem Alicja jest znakomitą obserwatorką. Wspaniale przedstawia czytelnikowi realia XIX wieku, gdzie mężczyzna może robić to, co mu się podoba, a kobiecie stale patrzy się na ręce. Poznajemy bostońską (i nie tylko) inteligencję, która - w dużej mierze - zdaje się być grupką snobów (co zabawne, wielu z nich w tworzeniu wyręczają żony). We wspomnieniach Alicji jest miejsce również na miłość, namiętną i niegdyś potępianą: bohaterka zakochana była w kobiecie. Ponadto język, którym opisuje swoje losy, jest po prostu przepiękny, malowniczy i poetycki, pobudza wyobraźnię. To wszystko łączy się w spójną wiktoriańską całość, jednakże... mam małe "ale".
Wadziły mi fakty z życia Alicji, które Judith Hooper potrafiła na siłę wpleść w powieść. Wiele z nich było koszmarnie nudno opisanych, przez co czytelnik miejscami stawał się taki, jak tytułowa Alicja ? śpiący. Sądziłam, że będą one najciekawszym elementem całości - w końcu chciałam dowiedzieć się jak najwięcej o siostrze ukochanego pisarza. Jednakże nie żałuję, że tę powieść przeczytałam, bo spełniła ona swoje zadanie aż nadto. Dowiedziałam się nie tylko wiele o Alicji i jej chorobie, ale otrzymałam także niesłychanie realistyczną powieść, która pochłonęła mnie od pierwszych stron. Przenikliwa bohaterka wspaniale oprowadza czytelnika nie tylko po ?salonach?, ale zabiera go też do budzących niesmak miejsc. I - co najważniejsze - przedstawia wszystko oczami nadzwyczaj rezolutnej kobiety, mającej coś z Henry'ego Jamesa. Nie brakuje jej kąśliwości i humoru, które znajdują ujście w fenomenalnych dialogach (m.in. mistrzowsko zgasiła księdza). Na korzyść "Śpiącej Alicji" przemawia także ilość źródeł z jakich Judith Hooper korzystała oraz zwięzłe wytłumaczenie choroby tytułowej bohaterki przedstawione w posłowiu. Rozwiewa to wszelkie wątpliwości oraz zaskakuje czytelnika tym, jak celnie autorka zanalizowała i ukazała to wszystko w swej książce (no, prawie wszystko).
"Śpiąca Alicja" to fenomenalna powieść wiktoriańska, w której zakochają się nie tylko miłośnicy Henry'ego Jamesa. Znajdują się tutaj wątki historyczne, obyczajowe i erotyczne, a wszystkie one napisane są z prawdziwym kunsztem. Miejscami pewnie przyśniecie, ale kto wie? Może to zabieg celowy, aby bardziej empatycznie podejść do głównej bohaterki? Polecam serdecznie, wyborna lektura.
Informacje dodatkowe o Śpiąca Alicja :
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Data wydania: 2017-01-12
Kategoria: Literatura piękna
ISBN:
Liczba stron: 528
Tytuł oryginału: Alice in Bed
Język oryginału: Polski
Tłumaczenie: Magdalena Rychlik
Dodał/a opinię:
Dizzy
