Recenzja książki: Dr House. Oficjalny przewodnik
Recenzuje: Justyna Gul
Fenomen House’a
Mizantrop, lekarz nie znoszący pacjentów, lekoman uzależniony od tabletek przeciwbólowych, mężczyzna z chorą nogą i egoista z awersją do związków. Człowiek, który w kontaktach międzyludzkich zachowuje się niczym słoń w składzie porcelany, łamiąc wszelkie zasady rządzące relacjami pomiędzy lekarzem i pacjentem. O kim mowa? Oczywiście o doktorze House, najbardziej denerwującym wśród denerwujących, najbardziej złośliwym wśród złośliwych, ironicznym wśród ironicznych i najlepszym z najlepszych.
Jeśli do intrygującej osobowości dodać jeszcze urok osobisty (to, czy dr House go ma, jest sprawą dyskusyjną) i genialny umysł oraz… kamerę telewizyjną i znakomity scenariusz, otrzymamy przepis na sukces. Od ponad sześciu lat serial Dr House utrzymuje się na szczycie jako jeden z najbardziej popularnych i fascynujących na świecie.
Historia doktora Gregory’ego House’a oraz członków jego zespołu diagnostycznego w Princeton Plainsboro to fascynująca wyprawa w świat medycyny i studium ludzkich zachowań. Czy to wystarczy, by serial telewizyjny odniósł sukces? Co kryje się za fenomenem doktora House? Na te pytania próbuje odpowiedzieć nam Ian Jackman, a jego książka „Dr House. Oficjalny przewodnik po serialu” to pierwszy autoryzowany przewodnik po telewizyjnym przeboju, bezcenny nie tylko dla wielbicieli (wielbicielek) odcinkowej historii, ale i fanek samego doktora Gregory’ego.
Na książkę składają się zarówno wywiady z osobami zaangażowanymi w produkcję, jak i aktorami, ale także fragmenty scenariusza, wspaniałe zdjęcia obrazujące plan serialu i zaglądające do niego „od kuchni”. Dowiemy się zatem jak powstał serial, co łączy dr House’a z opowieściami Arthura Conan Doyle’a o detektywie Sherlocku Holmesie i jego asystencie dr Watsonie oraz skąd wzięła się sama postać House’a (aż strach pomyśleć, ale ponoć dr House jest częścią osobowości Davida Shore’a). Autor snuje także opowieści o castingach, tworzeniu scenariusza przez Davisa Hoseltona, którego ulubionym „narzędziem” pracy są… fiszki.
Poznajemy przy okazji obsadę, a dokładnie członków zespołu diagnostycznego House’a, którzy mimo że mają w szpitalu różne odpowiedzialne stanowiska, to jednak ich nadrzędnym celem jest współpraca z genialnym doktorem. Jackman przybliża postać Allison Cameron („tak piękne jak ty nie idą na medycynę” - twierdzi House), Roberta Chase’a (zatrudnionego ze względu ojca, znanego lekarza), Foremana („Jasne, jestem taki sam jak on” - mówi, porównując się do House’a - „poza tym tylko, że nie mam w sobie złości, goryczy, bufonady ani kulawej nogi”), Trzynastki (dziewczyny, do której nawet House mówi „Przykro mi”, komentując śmierć jej matki), Chris Taub (który dołączył do obsady na początku czwartego sezonu), Kutnera (a dokładnie jego ciało), Cuddy (jedną z trzech kobiet w kraju, które sprawują funkcję dyrektorską w dużym szpitalu) i kierującego oddziałem onkologicznym w klinice PPTH doktora Wilsona. Oczywiście główną gwiazdą serialu jest doktor House. „Jest szefowa, jest najlepszy przyjaciel, są podwładni, a on jest osią tego kręgu” - mówi o nim David Shore. „House to ćpun”- komentuje zaś Foreman. Rozdział poświęcony temu geniuszowi medycyny jest nie mniej fascynujący od pozostałych, a dogłębna analiza osobowości i zachowań lekarza sprawia, że staje się on nam szczególnie bliski.
Książka Iana Jackmana jest prawdziwą przygodą z kamerą, telewizją i grupą fascynujących ludzi, którzy byli w stanie wykreować tak barwne postacie. I tak jak serial został obsypany nagrodami Emmy i Złotymi Globami, tak część tego splendoru powinna przejść na książkę „Dr House. Oficjalny przewodnik po serialu”.
