Recenzja książki: O Wilku, który bał się własnego cienia

Recenzuje: Justyna Gul

Strach ma wielkie oczy

Mówiąc o wilku, mamy zwykle na myśli groźne, wielkie zwierzę z ostrymi jak noże zębiskami, wielkimi oczami i sterczącymi uszami. Wyobrażamy go sobie jako odważnego drapieżnego ssaka, z którym spotkanie wiąże się ze śmiertelnym niebezpieczeństwem. Nawet nie przyjdzie nam przez myśl, że wilk mógłby się czegokolwiek obawiać, że coś mogłoby go przerażać. Okazuje się jednak, że i wśród tego gatunku są osobniki różniące się diametralnie od reszty populacji, że są wilki, które boją się nawet… wilków.

Jednym z tchórzliwych przedstawicieli wilczego rodu jest Wilk, bohater wspaniałej książeczki dla młodych czytelników. Seria Przygody Wilka zabiera czytelników do Dalekiego Lasu oraz w jego okolice, przedstawiając sympatycznych mieszkańców leśnych ostępów oraz trawiastych polan. Książka O Wilku, który bał się własnego cienia autorstwa Orianne Lallemand z oryginalnymi ilustracjami Éléonore Thuillier to jedna z tych historii, które pokochają wszystkie dzieci. Opublikowana nakładem wydawnictwa Adamada opowieść nie tylko wywołuje uśmiech na twarzy, ale też zmusza do refleksji i do zmierzenia się z własnymi lękami, biorąc przykład właśnie z Wilka.

Wilk, zwany przez bliskich po prostu Wilkiem, jest znany ze swojego panicznego strachu przed wszystkim, co go otacza, przed wszystkim, co nowe, nieznane, niespodziewane (można by długo wymieniać). Z racji tego, że u wilków to rzecz niesłychana i prawdziwa ujma na honorze, rodzice postanowili wystawić syna na próbę i wysłać go daleko od domu, by zmężniał i stał się nieustraszonym. Musisz poznać świat, stawić czoła swoim lękom – tymi słowami pożegnała go mama, zmuszając syna do konfrontacji ze wszystkim, czego się boi. Jakże wielkie było jego przerażenie, kiedy wyruszał o świcie z domu ku nowemu życiu, a każdy krok okupiony był ogromnym wysiłkiem i podszyty strachem przed tym, co może się wydarzyć. Nawet nie zdążył zbytnio oddalić się od domu, kiedy przestraszyły go dwie sylwetki majaczące w oddali, kojarzące się Wilkowi  z rozbójnikami. Całe szczęście okazało się, że to tylko niedźwiedź i lis, z którymi zwierzak wspaniale spędził czas, bawiąc się w chowanego. Na drodze do Dalekiego Lasu spotkał również zająca, którego uwolnił z pułapki i ocalił przed myśliwym, a także wesołą wilczą kompanię z Grubym Ludwikiem na czele. Wszystkie te przygody uświadomiły Wilkowi, że tak naprawdę bardzo często lęki i obawy są tylko projekcją umysłu, że strach, któremu stawi się czoła, po prostu znika.

Urocza opowieść o strachliwym Wilku może stać się pomocna w sytuacji, kiedy dziecko musi uporać się ze swoimi lękami, zaś lektura stanowić będzie wspaniałą zabawę o niewątpliwie edukacyjnym walorze. O Wilku, który bał się własnego cienia to prawdziwa przygoda, pełna wyzwań i niespodzianek, którą pokochają wszyscy młodzi czytelnicy. Nawet wilki nie budzą w książce przerażenia wrażliwych maluchów, a nadając zwierzętom przyjazny wygląd, ilustrator sprawił, że można się z nimi nawet zaprzyjaźnić i mile spędzić czas w ich towarzystwie. I zapewne tak będzie, bowiem kto polubi strachliwego Wilka, ten z pewnością nie poprzestanie tylko na lekturze tej części historii. Zatem… do zobaczenia w Dalekim Lesie!