Za kurtyną: Apogeum
Laura Savaes

Zasiadając do lektury, miałam świadomość, że jest to debiut. A mimo to miałam dość spore oczekiwania. I chociaż powieść nie spełniła ich w stu procentach, nie będę się zbytnio czepiać, bo bawiłam się z tą książką naprawdę wyśmienicie. I uważam, że jak na debiut jest naprawdę dobrze. Przede wszystkim styl autorki jest nie tylko przystępny, ale też ciekawy. Mimo, że sporo jest w książce opisów, są one tak malownicze i sugestywne, że wzbudzają szczery zachwyt. Książka wciąga i jest to jej zasadniczy plus. Bardzo ciekawy miała autorka pomysł na swoją powieść. Chociaż motyw podróży w czasie czy między wymiarami nie jest w literaturze niczym nowym, został w „Apogeum” przedstawiony w dość nowatorski sposób. Bohaterka przenosi się do innego wymiaru i w czasy odległe od naszych czasów o jakieś kilkaset lat w nietypowy sposób, bo podczas wędrówki przez jaskinię na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Jura to moje okolice i bardzo miło było mi czytać o niej już w pierwszym rozdziale. Dzięki temu od razu polubiłam się z tą powieścią. Odnalazłam w niej również nawiązania do znanych mi opowieści, co doceniam równie mocno. Mimo to, świat przedstawiony, chociaż niezwykle barwny, rozbudowany i dobrze opisany, w moim odczuciu nie został do końca dopracowany.

Już wyjaśniam, o co mi chodzi. Otóż, przenosząc się do innego wymiaru Lena znalazła się w świecie przypominającym XVII-wieczną Europę, w której nic nie zgadza się z tym, co znamy ze współczesnego kontynentu. Mapa polityczna jest inna, obyczaje są inne, zwyczaje i religia również, słownictwo nieco archaiczne. No i tu pojawia się problem, owo słownictwo właśnie. Lena doskonale rozumie swoich rozmówców z tych czasów i wymiaru, to raz. Dwa, słownictwo używane przez nich bardziej przypomina język współczesnych nastolatków niż ten archaiczny, którego mieli używać. I o ile rozumiem, że nie za bardzo dało się rozwiązać problem z tym, jakiego języka mieliby używać mieszkańcy królestwa Ardiven, bo książka jest przecież napisana w języku polskim i w takim będą mówić wszyscy, o tyle wulgaryzmy nijak nie chciały mi się wpasować w stworzony w powieści klimat i nie pasowały do tych archaicznych bohaterów. No bo z jednej strony mamy w powieści piękne stroje, miecze, zbroje, gorsety, dwór i inne takie, z drugiej przekleństwa, niepasujące do owych czasów. Nie jest to jednak coś, co mogłoby jakoś bardzo zepsuć odbiór powieści.

Wątki polityczne, chociaż zdominowane przez wątek romantyczny, są interesujące i przykuwają uwagę. Liczę na to, że w kolejnej części zostaną bardziej rozbudowane. Kreacja bohaterów na plus. Już w pierwszym rozdziale postać Leny zostaje czytelnikowi odrobinę przybliżona, później poznajemy ją jeszcze lepiej. A ponieważ nastolatka znalazła się w zupełnie innej niż zazwyczaj sytuacji, ciekawie obserwuje się zachodzące w niej zmiany. Początkowo Lena jest bardzo zdystansowana, skryta, ale też poukładana. Wie, czego chce, czego nie chce i twardo trzyma przy swoim. Trochę za bardzo może polega na bracie i za mało wierzy w swoje możliwości, ale to zaczyna się zmieniać, kiedy przenosi się do alternatywnej rzeczywistości i musi polegać już tylko na sobie. Staje się bardziej odważna, otwiera się powoli i zaczyna podejmować własne decyzje. Przede wszystkim jednak, chociaż czasem zachowuje się niezbyt rozsądnie, potrafi to zauważyć i wyciąga wnioski. Można lubić tę bohaterkę lub nie, nie można jednak odmówić autorce stworzenia jej świetnego portretu. Skrupulatnie również przedstawione zostały postaci drugoplanowe, z których szczególną sympatią obdarzyłam brata Eavana, którego zwyczajnie nie da się nie pokochać. Jeśli chodzi o wątek romantyczny, nie mam właściwie czego tej powieści zarzucić. Mamy tu trójkąt miłosny i dwóch walczących o serce głównej bohaterki młodych mężczyzn. Dwóch zupełnie od siebie różnych mężczyzn, trzeba dodać. Eavan to dobrze ułożony, niezwykle szarmancki, odpowiedzialny człowiek, który jednak w dalszej perspektywie sporo traci. Cedrik to jego totalne przeciwieństwo. Arogancki, zawadiacki, cyniczny i zabawny. Taki bad boy po prostu. Przyznam, że chociaż początkowo to właśnie poczciwy Eavan zwrócił moją uwagę, ostatecznie Cedrik podbił moje serce. Czy udało się któremuś z panów podbić serce Leny, musicie już sprawdzić sami.

„Apogeum” to dobre wprowadzenie do świetnie zapowiadającego się cyklu Young Adult Fantasy. Laura Savaes ma niezaprzeczalny talent i chociaż można znaleźć w jej debiucie pewne niedociągnięcia, zdradza ogromny potencjał na więcej. Doskonale zaplanowana historia, rozbudowany świat, skrupulatnie przedstawieni i przede wszystkim wiarygodni bohaterowie, niesztampowo poprowadzony wątek romantyczny i fajny klimat to plusy tej powieści. Spędzenie czasu z tą książką było dla mnie prawdziwą przyjemnością i z czystym sumieniem mogę ją Wam polecić.

Informacje dodatkowe o Za kurtyną: Apogeum:

Wydawnictwo: Muza
Data wydania: 2022-03-23
Kategoria: Fantasy/SF
ISBN: 9788328720879
Liczba stron: 416
Język oryginału: Polski
Dodał/a opinię: maitiri_books

Tagi: Romans fantasy dla młodzieży