Recenzja książki: A ja nie pozwolę nudzić Wam się w szkole

Recenzuje: mrowka

Książeczka Elizy Piotrowskiej „A ja nie pozwolę nudzić wam się w szkole!” to propozycja wydawnicza dla najmłodszych, którzy zaczynają edukację szkolną. Przypomina skrzyżowanie zeszytu ćwiczeń z magazynem dla dzieci. Jest to jednocześnie historia o przyjaciołach z klasy, ich pomysłach i zabawach.

Książeczka mieści kilka podpowiedzi dotyczących wspólnych rozrywek, zawiera też parę informacji czy propozycji spędzania wolnego czasu w stylu dawnego dziecięcego pisemka „Ja-Ty-My”. „Cały sekret polega na tym, żeby uczyć się nie tylko na lekcjach, a bawić nie tylko na przerwach” – przekonuje Tola, narratorka tej nietypowej historyjki. Na początku przedstawia całą swoją klasę i nauczycieli, wykorzystując przy tym rymowanki. Opowiada o różnych rodzajach pisma, przyborach szkolnych, inicjałach, kaligrafach czy gryzmołach. Dzieci mogą za pomocą zamieszczonej tu zagadki sprawdzić, która półkula mózgu działa u nich sprawniej. Jest w książce kilka pomysłów na twórcze – bardzo twórcze – działania, jest nawet gra planszowa, która pozwoli przyswoić sobie kilka reguł ortograficznych, utworzyć kilka rymów, ogólnie – pobawić się słowami.

Napotkamy też w tej książeczce kącik Sherlocka Holmesa – pytania wymagające skupienia i koncentracji, a także logicznego myślenia – próby rozszyfrowania autorów wymyślonych hasełek, na podstawie wiedzy o charakterach bohaterów. Po kolejnych tematach są miejsca na własną działalność artystyczną: rysunki, próbki różnych stylów pisania, odciski palców przyjaciół… autorka nie pozwala maluchom na nudę: czyni z nich współtwórców tej publikacji. Znajduje się tu więc sporo wiadomości-ciekawostek. Eliza Piotrowska wyjaśnia, że dzieci mogą się różnić nie tylko kolorem skóry czy wzrostem, ale też umiejętnościami i zainteresowaniami. Uczy dobrych manier, zasad zachowania (sztandarowym jest przedstawienie skutków jednoczesnego jedzenia obiadu i odrabiania zadań), tolerancji, ale i rozsądnego, wyważonego wygłaszania sądów.

Po odwróceniu książki uzyskujemy „Zeszyt rzadki na notatki” – miejsce na „wszystko to, o czym powinieneś pamiętać i o czym nie chciałbyś zapomnieć”. Jest to jednocześnie rodzaj pamiętnika – kolejne kartki przypisane są kolejnym miesiącom: od września po sierpień. Wszystkie ozdobione zostały drobnymi rysunkami. Książeczka wykorzystuje styl pisma ręcznego, nie drukowanego – kartki są w linie, co jeszcze bardziej przywodzi na myśl zeszyt ćwiczeń, lub po prostu zeszyt – tyle że ciekawszy i bardziej inspirujący, niż wszystko, do czego młodzi uczniowie muszą zaglądać. Mnóstwo tu zabawnych rysunków, kolorów, czcionek – wszystko to ma zapewnić czytelnikom przyjemność lektury. Oryginalność tej publikacji zapewni jej z pewnością przychylność najmłodszych czytelników.

Z Elizą Piotrowską nie można się nudzić, a to, co proponuje autorka dla odbiorców, którzy wkraczają w wiek szkolny, przyniesie sporo rozrywki i podpowiedzi, jak twórczo spędzić czas.