Recenzja książki: Maja Bursztyn ma urodziny

Recenzuje: Damian Kopeć

W swoim czasie, w moim czasie

Na twardej okładce tej książki są rysunki, których styl od razu coś mi przypomina. O! Ilustrował Tony Ross czyli pan odpowiadający za stronę graficzną sławnej serii o Koszmarnym Karolku i... no trudno... powiem to... cóż zrobić... Doskonałym Damianku (tym, których dziwi to wahanie udzielę małej wskazówki: na imię mam...). Z okładki patrzy na nas ruda, piegowata, rezolutna dziewczynka - Maja. Ma sześć lat i 364 dni, czyli mówiąc precyzyjnie ma jeszcze sześć lat przez jeden dzień. I z wielką radością, wraz ze swoim ukochaną maskotką Gorylkiem, czeka na ważny dzień. Dzień kolejnych urodzin zarówno jej jak i ulubionego pluszaczka. Ach, ten dzień będzie niezwykły także z jeszcze jednego powodu:

To jedyny dzień w moim życiu, kiedy numer dnia, miesiąca i mój wiek to ta sama liczba!

Liczba 7. Tyle niespodzianek. Urodziny czyli: goście, zaskoczenie, prezenty, uściski, tort, życzonka, przyjęcie. I spełnienie marzeń, lepsze lub gorsze, pełne lub co najwyżej częściowe. Maja marzy jak każde dziecko i dorosły. Bardzo chciałaby dostać zegarek, żeby nie musieć wciąż zadawać tego jakże już nudnego pytania:

Przepraszam, która godzina?.

Czy tak się stanie? O tym dowiecie się czytając jej historię.

W tej książeczce, drugiej z serii o pannie Bursztyn, możemy jeszcze lepiej poznać Maję i jej myśli. Te jawne i te, które skrywa w swojej małej główce. Świat oglądamy jej oczami. Spotykamy tu bliższą i dalszą rodzinę Mai, jej najbliższego przyjaciela Justyna. A także cały ten skomplikowany świat radości i smuteczków, problemów i problemików, w tym nieustannego i nieuniknionego wiercenia się. Maja uwielbia się wiercić. Mija minuta, potem jeszcze trzy i dziewczynka nie potrafi spokojnie usiedzieć na miejscu. Dla takiego dziecka czas potrafi rozciągać się jak guma do żucia. Na szczęście ten czas można dobrze wykorzystać, zmierzyć, wypełnić zabawą i nauką.

Razem z Mają możemy przeżyć oczekiwanie dnia przed i radość uroczystego dnia urodzin. Jest to świetnie napisana książeczka dla sześcio-, siedmiolatków. Doskonała do nabierania wprawy w czytaniu. Wesoła i ciepła, dostosowana językowo i treściowo do wieku małych czytelników. Przy okazji, jakby tak mimochodem uczy małego człowieka co nieco, w tym wypadku mierzenia i obchodzenia się z czasem.