coda - wiersz

 w zupełnie innej  osiadłam ziemi
 pachnącej drewnem naftową lampą  
 poroża wielkie zdobiły ściany
 zdziczałe  wino między oknami

 pamiętam

 znajomą mowę z lekkim zaśpiewem
 poezję wiosny spacer przed siebie
 przylaszczki  lśniące jasnym błękitem
 pierwsze poziomki   w leśnej  polanie


 jak  Artemida z płochliwą łanią
 przemierzasz lasy zwierzyny tropem
 maluję z tobą światła wieczorne
 zwyczajnym pędzlem miękkim obłokiem

 nie powiedziałaś nic  o gorgonach
 gaszących wzrokiem siłę płomieni
 zmęczona drogą odchodzisz w ciemność

  legendo - źródło pragnienia