bez wyjścia - wiersz

łzy tulą policzki

niczym fala zatapia okręt

pustka w koło i cisza

krzyczę w głębi

opuszczona bezsilna

tkwi we mnie inny duch

ucieknę dziś lub jutro

ślady na dłoni bolą

to nic

szybko przetnę linie życia

uwolni mnie krzyk

tylko ta obłędna cisza