Moje szczęście - wiersz

Stoję na ganku mojego szczęścia

wgryzając się w moją kromkę cierpienia

rozszarpuję je i zabijajam

z rozkoszą - cieszę się

jak małe dziecko nową zabawką.

Uśmiecham się szyderczo.

Nikt nie odbierze mi radości

chyba że opieka społeczna.

W chwilach euforii mogłabym

kogoś skrzywdzić

tak jak ty to czynisz ze mną.

Na szczęście

drzwi za tobą zamknęłam

wyszłam na ganek

a klucza nie ma.