Gdybym tylko mogła... - wiersz

Stoję pośrodku świata z moich snów,

nie mogąc dostrzec co jest moim celem w nim.

Snuję się pomiędzy szkieletami marzeń-tych niespełnionych.

Przepływam przez źródło uczuć, które leży na dnie duszy mej.

Duszy okrytej mgłą smutku.

Dopływając, szukam perły milości wyrzuconej na brzeg.

Dostrzegam tylko piasek z którym miesza się mój ból.

Idąc przed siebie, chwytam uśmiech by móc dalej z radością iść.

Długa droga przede mną, wzrokiem chwytam twoją twarz.

Gdybym tak tylko mogła dojść do końca bez Ciebie...

Czy zdołam? Będę w niepewności iść z nadzieją i rozdartym sercem.