Baletnica - wiersz

Baletnica

Cisza...
Kurtyna do góry...i o to ona!
Baletnica!
Białe rajtuzy opinają jej uda, tworząc ruchome, jakby gałązki.
Piersi ściśnięte różowym topem...
i pas opięty prześwitującą spódniczką.

Cisza...
Zaczyna się...
Baletki napinają się,
Ona unosi się jakby na wietrze.
Muzyka przenika jej całe ciało.
Piruety ukazują jej piękno,
ciasny kok, tylko podkreśla jej pionową postawę.

Wszystkich oczy zwrócone są na jej taniec...
Ona promieniuję jakąś niezwykłą mocą...
Ukazuję w krótkiej chwili , więcej emocji...
niż niejeden człowiek przez całe życie.

Nogi widzów, poruszają się przez nią w rytm muzyki.
Ona nie patrzy na nich,
Zbytnio jest skupiona na poruszaniu każdą partią ciała.
Cisza...
Jej nogi krzyżują się , a ona spoczywa w ukłonie.
Cisza...
Nagle każdy powstał...
Rozległy się najpierw nieśmiałe uderzenia dłońmi,
A później fala poniosła ten Teatr.
Brawa, brawa, brawa!