257 dni - wiersz

Lekkim,zwiewnym krokiem wstąpiłam w nowy czas

Nie było tam Ciebie,od dawna...

Osiem jałowych miesięcy

Dwieście pięćdziesiąt siedem dni

Poróżniła nas chwila

Podzieliły miasta i setki miejsc

Tysiące przyziemnych spraw

Stan w jakim jetem prawie się nie zdarza

Tego nie można sztucznie stworzyć

Nie można za to zapłacić

Możesz chcieć,nie musisz mieć

Toczą się kule,po prostej,z ukosa

I z każdą z nich jeden uśmiech więcej

Płaszczyzna zanika,jest tylko całokształt

Wróciłeś,wróciłam wtapiamy się w treść

Zaplątani we wspomnienia

Uciekinierzy czasu

Ja jestem,Ty jesteś,nie ma już ich

To śmieszne,to bzdurne jak było można

Zagubić się w świecie i odrzucić sens

Lekko,niepewnie tworzymy nowy czas

Jesteś Ty,zaledwie od chwili

Dziękuję za ten świat