Wiatr w kominku - wiersz

Kiedy tak drżysz w ciemności i chłodzie

spójrz w ogień, a ujrzysz w iskier

pochodzie

Me oko

patrzące na Ciebie.

Gdy w szponach wiatru zimnym uchwycie

usłyszysz wilczej zgrai wycie

pieśń ma

dosięgnie Ciebie.

W czeluści lochu, czy na wietrznym

szczycie

Myśli me

są obok Ciebie.

Nie jesteś porzucona.

Nie jesteś zapomniana.

Północ nie może Cię pochłonąć.

Nie może zasypać Cię śnieg.

Przyjdę do Ciebie

Ziemia utonie w cieple

I na ustach bogów zagości śmiech.

Lecz bacz na siebie, o kochana

Gdyż prędko to nie stanie się.