wszelki wypadek w kieszeni parciany sznurek - wiersz

na stole zabrakło chleba i wina

moja ciągle moja  ciężka

glina ręce glina ciało glina

w ziemię

złych poruczników  nie można ująć

niczym psy krążą

kąpiel  zwyczajną  gehenną

unoszenie nóg

nigdy nie będzie już prostą czynnością

gałęzie wierzby mandżurskiej na posłanie

łatwiej  zalegać z zamkniętymi oczami

albo w otwarte okno skoczyć

kiedy we mnie krzyczą kamienie

o ostrych krawędziach przypominam sobie

nad ranem

trójdzielne kalendarze spadają

bez następnego dnia na przehulanie

palcami pozbierałam całą paletę jej snów

wydanych  wezwań

do śmierci

należy stawić się bezzwłocznie