poczekalnia - wiersz

ogólnie nie lubię takich pomieszczeń
za bardzo bezradność wgryza się w ściany

zaciska usta tresuje język
sumą powrotów nie daje zapomnieć

olśnień tu nie ma a ludzie taszczą
ściśnięte skrzypce wychudłych gardzieli

pod ciśnieniem trzymany rozsądek
splamione kartki zapisem zdarzeń

czasami pytam po co to wszystko
przeznaczenie gra w kręgle z opaską na oczach