między strofami - wiersz

ktoś kiedyś mi zadał podstępne pytanie

czy kochać jednego poetka jest w stanie

wyplatać codzienność uśmiech tak darować

by niczym lunatyk podążał po słowach

oddechu nabierał gdzieś poza tytułem

mógł szeptać figlarnie tu cię wnętrzem czuję

a gdy się zmysłowo pochyli nad wersem

w mig łapać wyznania trochę bardziej śmielsze

dopieszczone dłonią przyspieszonym pulsem

że pod skórą czujesz z czułych te najczulsze

darowane tylko temu jedynemu

który ogień przyniósł jak ten Prometeusz

wszak łowczynie słowa to także kobiety

potrzebują ciepła jak każdy niestety

jeżeli pozyskasz pełne zaufanie

podadzą kolację taką ze śniadaniem