Znaki - wiersz

Czołgam się na brzuchu

obawiam się uderzenia z każdej strony

jak przepędzony pies

Co jeszcze mam zrobić

aby zasłużyć na kres

tego cierpienia

Starałam się

być dobrym czlowiekiem

kochać

bezinteresownie

W zamian otrzymałam

siedem chudych lat

Spojrzenia pełne niezrozumienia

prześladują mnie każdego dnia

Sama idę ulicami

pełna niepewności

Nie wierzę w znaki i sny

Idę przed siebie

Na nic nie liczę

Nie czekam

Może się zdarzy

Może się zdarzysz