niewypowiedziane giną - wiersz

na końcu myśli początku słowa

siadła liryka trochę nieśmiało

coś przytulnego chciała zbudować

aby się wnętrze nieco rozgrzało

słowa jak cegły stawiała w wersach

pomiędzy nimi trochę fantazji

i te refleksje wyrwane z serca

ciepłe uśmiechy tak bez okazji

tęsknocie oko szybko puściła

daj trochę nieba na strop w prezencie

aby poezja latać uczyła

póki entuzjazm się nie wyczerpie

masz co powiedzieć komuś bliskiemu

i chęci zgłębiać tajemny jej kunszt

to weź  przygarnij i po swojemu

zbuduj uroczy przystanek dla słów