Stworzenie Adama ... - wiersz

Stworzenie Adama

"Wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi
i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia,
wskutek czego stał się istotą żywą."
("Księga Rodzaju" , 2,5 - 7 )

"Tchnął w jego nozdrza tchnienie życia" - czy tylko ożywił?
Nie...obdarzył duszą, uczynił człowiekiem!

Ten moment zainspirował mistrza,
to jego wizja budzenia się Adama,
przeistaczania się w człowieka.

Bóg Ojciec potężny, starszy mężczyzna,
z rozwianymi pędem siwymi włosami i brodą,
zjawia się z całą swą mocą i siłą,
w otoczeniu cherubinów w świetlistej,
purpurowej materii...
lewym ramieniem otacza - postać Ewy -
jeszcze w niebycie... lecz zamyśle Bożym...
Dynamika, rozmach i moc.

Wyciągnięta prawa ręka
- władczym gestem wskazującego palca -
przekazuje iskrę Bożą.
Przenika przez wskazujący
palec lewej ręki Adama,
podniesionej słabym na wpół omdlałym gestem.
Dłoń - nie do końca ożywiona -
ku ziemi zwisa.

On dopiero się budzi.
Wsparty na łokciu prawej
- podnosi plecy.
Lewa noga ugięta w kolanie,
prawa, jeszcze nieożywiona,
spoczywa na Edenu ziemi.
Głowę z zamglonymi oczami
zwraca w kierunku tego,
który go tworzy.

Nagie ciało Adama o atletycznej budowie,
postać Stwórcy - dzięki znakomitemu
operowaniu światłocieniem -
nabierają trójwymiarowości,
rzeźbą nieomal się stają.

I... zachwyt budzą przez wieki.

Staję i ja w zamyśleniu...
więc to mogło być .. i tak...

Krystyna Kermel

10. 03. 2014

(inspiracja :  fresk Michała Anioła " Stworzenie Adama ")