szkła - wiersz

Kiedy patrzę w lustro widzę psychopatę

co biegnie za mną z siekierą

nie umiem uciec

bo mam pomocnicę

ona trzyma mnie za gardło

chwyta obcęgami myśli

wykręca kończyny i przypala oczy

on rozrywa moje paznokcie rozbija mnie na kawałki

tymi kazwałkami kaleczy mnie

w takiej chwili czuję smak lukrecji i arszeniku

pali język

pali skórę

oczy zalewa zielona maź

gorąca krew

za co?

nie zapytam

nikt nie usłyszy