już tylko jesień - wiersz

wiatr układa sonaty w frunące szelesty

balet liści wiruje w zamyślonych sadach

lato wzruszeń odeszło został szept jesienny

usychają powoli smutne oczerety

kołysze się miarowo złotowłosa trawa

usypiają tumaniąc frunące szelesty

szmer melodii się niesie przez leśne ostępy

płonie czerwień jarzębin w złocistych Bieszczadach

samotnym połoninom został szept jesienny

gwar pożegnał Solinę cichnie zalew senny

osowiałym pagórkom bryza wersy składa

unoszą się nad taflą frunące szelesty

w wyciszonej tonacji kończy się ballada

co piękne nie trwa długo zamilkł chichot lata

pozostało podziwiać frunące szelesty

czasy wzruszeń minęły został szept jesienny