Biała - wiersz

Biała

Nie powtórzą się dzieła już napisane,
zaklęte w papierze litery czarne,
od słowa do słowa coś jest podobnego
lecz nie tak samo ściska za serce.

Zlewają się białe kruki literatury
w oczach przebiegłych pisarzy z udręką
tematy jak życie snem się zdaje
tylko obudzić się z niego nie mogą.

Jaźń i sen niby jedność w neuronach panuje
które wędrują nie spiesząc się z wnioskami
najważniejsze, że ślad po sobie zostawią
być może w białej księdze galaktyki wrażliwej.

Łódź 26.10.2014   Mirosław Leszek Pęciak